Benjamin (Bei) Cok (Kruiningen, 28 september 1920) was liedschrijver en zanger. Hij volgde een opleiding tot timmerman, een beroep dat hij tot na de Tweede Wereldoorlog uitoefende. Door zelfstudie bekwaamde hij zich in de bouwkunde. In 1960 nam hij een asurantieportefeuille over. Tot 1983 runde hij een assurantiekantoor samen met een spaarbank-agentschap.
Al vroeg had Cok plezier in muziek. Op jonge leeftijd kreeg hij een celluloid fluit waarop hij met de hulp van zijn moeder leerde spelen. Zij leerde hem ook muziek lezen in cijferschrift dat toen in de mode was. Verder leerde hij mondharmonica spelen.
Cok was voor de Tweede Wereldoorlog nog kort lid van de plaatselijke fanfare (EMM). Daarin speelde hij trompet, bugel, piston en ook nog bariton. In zijn militaire dienst speelde hij in het muziekkorps. In 1942 werd Cok lid van de plaatselijke mandolinevereniging die in 1941 was opgericht. Hij werd er de eerste gitarist. Later leerde hij er ook anderen gitaar spelen. In de oorlog moest Cok in Duitsland werken waar hij een citer onder zijn beheer kreeg. Bij zijn terugkeer naar Nederland slaagde hij er in het instrument mee te krijgen.
Na de tweede Wereldoorlog vormde Cok de helft van het duo Wannes en Freek.
In de naoorlogse jaren pakte hij de draad ook weer op in de mandolinevereniging en werd hij vooral bekend als schrijver van sketches en liedjes voor de jaarlijkse uitvoeringen. In 1951 zette hij een punt achter de mandolinevereniging. Bij de ramp in 1953 gingen zowel zijn gitaar als de citer verloren.
Jarenlang deed Cok erg weinig aan muziek tot hij in 1974 een elektronisch orgel kocht waarop hij zichzelf leerde spelen. Enkele jaren later ruilde hij het in voor een Hammondorgel. In 1989 vatte hij zijn oude hobby, het schrijven van liedjes, weer op. In 1990 kwamen zijn eerste twee cassettebandjes uit en in 1991 werden zijn liedjes en verhaaltjes voor het eerst gebundeld. In 1991 schafte hij een keyboard aan waarop hij vrijwel de rest van zijn leven op speelde.
Bei Cok werkte aan diverse (ook landelijke) radio-optredens mee. Hij was een overtuigd dialectschrijver en zong over allerlei onderwerpen die "je tegenkomt". Ook vertaalde Cok gedichten van anderen (o.a. Guido Gezelle) in het Zeeuws. Hij was presentator van het dialectenprogramma van de Goese lokale radio.
In 1994 stopte Bei Cok met optredens in verband met ziekte van zijn echtgenote. Sindsdien trad hij nog zeer sporadisch op; soms met zijn dochters Anneke en Els.
Bei Cok zong tot op hoge leeftijd elke woensdag in De Hof van Cruuninge liedjes samen met de bewoners en presenteerde er bovendien zijn nieuwste gedicht.
Met Wan me bin Zeeuwen bereikte Bei Cok de veertiende plaats in de Zeeuwse Top-40 van 2007.
In 2011 werd Bei Cok benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Bei Cok overleed op 16 juli 2013 in zijn woonplaats, Kruiningen.
BEI COK en de PERS
in 1993
Rockgroep pleegt onbewust plagiaat met cd-nummer
in 1995
Is zingen in dialect Normaal?
in 1997
Bei Cok zet eigen lied uit 1946 op cd
in 1999
Nieuwe golf van dialectliefhebbers
in 2000
Mollekot Boogie verovert school
in 2003
Bei Cok werd gered door' Yersekese vissers
in 2004
't Is noe aal verbie
in 2005
Van Friese fado tot Breskens-rap
in 2007
Van die kladjes maak ik nog wat
Zeeuwse Top 40 vraagt om meerin 2010
Bei Cok kent alle dorps'uzen van binnen
in 2011
Bei Cok mag zich nu Ridder noemen
in 2020
Zingen in het Zeeuws
Zingen in het Zeeuws (2)in 2021
Zingen in het Zeeuws (4)
Zingen in het Zeeuws (5)in 2022
Zingen in het Zeeuws (Slot)
TEKSTEN van BEI COK
Mie gesloten bozze
Bluuf 't Zêêuws bewaêren
Ik wou à 'k nog mè twintig was
DISCOGRAFIE
MC's
"Zeeuwse liedjes no.1" (eigen uitgave, 1990)
"Zeeuwse liedjes no.2" (eigen uitgave, 1990)
"Noe nog mooier" (eigen uitgave, 1991)
"Oeljebroelje" (eigen uitgave, 1992, met gelijknamig tekstboekje)
"Klienk-Klaêr" (eigen uitgave, 1993, met tekstboekje)
" 't Ei môôi ewist" (1994)
" 't Lest uut de schuuve" (1994)CD-single
"Bluuf 't Zêêuws bewaêren / Ik wou à 'k nog mè twintig was" (eigen uitgave, 2007)
CD's
"Eindelienge" (eigen uitgave, 1996)
"Mien naêjaêr" (eigen uitgave, 1996, met tekstboek)
"Uutblienkers" (eigen uitgave, 1997)
"Proenkstikken" (eigen uitgave, 1999)
" 't Is aal verbie!" (eigen uitgave, 2004)CD's samen met anderen
"Liedjes van het Zeeuwse land" (Week van het Zeeuwse boek, WZB00001, 1996)
PUBLICATIES
" 't Bewijs dat ik er was" (Kruiningen, 1994)
" 'n Eel vergaer" (Vlissingen, 1995?)
"Achterankommetjes" (ISBN 90 70697 157, 1997)
"Eindelienge" (Kruiningen, 1997)
"Nog een paêr" (Kruiningen, 1997)
"D'n tied vergoeng" (ISBN 90 70697 165, 1998)
" Naebloeisels" (Kruiningen, 1998)
"Aalde Vèsjes (mie neuten) & gedichtjes (Kruiningen, 2000)
" 't Langeleste" (Kruiningen, 2002)
"Ienkele gedichtjes van Bei Cok" (Kruiningen, 2002)