20 november 1997 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Bei Cok zet eigen lied uit 1946 op cd
door Mieke van der Jagt
KRUININGEN - Volksmuziek kun jeniet zomaar schrijven. Het volk maakt altijd nog uit of het volksmuziek is of niet. Een goed volksliedje leidt een eigen leven. Het valt in de vruchtbare bodem van fluiters, zangers, gelegenheidsartiesten op bruiloften en partijen, en verandert naarmate de tijdgeest dat ook doet.
Een liedjesschrijver kan geen groter compliment krijgen,dan na veertig jaar zijn eigen lied, twee generaties verderop, terug te vinden. Dat overkwam Bei Cok uit Kruiningen. Hij schreef in 1946 'Wan me bin Zêêuwen' en hoorde een paar jaar geleden de melodie en een deel van de tekst terug in 'Oans bin de Zeeuwen' van Surrender.
"Aanvankelijk zat het me niet lekker, want er stond op de cd geen enkele bronvermelding. Later heb ik er met die jongens over gesproken. De moeder van een van hen had bij een conservenfabriek in Krabbendijke gewerkt en daar zongen de vrouwen dat. Dat heb ik natuurlijk nooit geweten. Wat ik wel wist dat het vers was opgenomen in een bundeltje oude kinder- en volksliedjes uit Zeeland. Bij het verzamelen daarvan, had iemand twee coupletten en het refrein ingestuurd, maar geen muziek. W. L. Harthoorn heeft er toen een nieuwe melodie bij gemaakt."
Nieuwe versie
Hoewel het liedje dus al eerder op cd verscheen bij Surrender heeft Bei Cok het nu zelf ook weer op cd uitgebracht. "Het nummer is ook anders in z'n oorspronkelijke versie. Ten eerste verschilt mijn Kruiningse dialect van het Heinkenszandse van Surrender. Bovendien ging het bij mij over twee feestnummers, Wannes en Freek."
De cd die met 'Wan me bin Zêêuwen opent, is de derde van Bei Cok. Uutblienkers is de titel en het zijn stuk voor stuk liedjes in het dialect van Zuid-Beveland. De eerste twee cd's, Mien Naejââr en Eindelinge bevatten, ook dialectliederen, door Cok geschreven en uitgevoerd. Alle drie ook zijn ze in eigen beheer uitgegeven en verkrijgbaar bij de tekstdichter.
