MIEN OUWEN OPA

Mien opa weunt in Stalland.
Daer weunt ’n a 80 jaer
’k Ga dikkels bie um langs
Hezellig bie mekaer.
Ma na d’n 8sten borrel,
Ak as een vareke bin
Dan zei mien ouwen opa:
'Der ha ter nog jin in'.

Lest most um na den dokter.
Zien bloed was vee te dun
Toen kreeg un tabletten.
Ie zei: 'ja das ’t behin.'
Ma onderweegst naar uus,
Toen schoot em wat in ’t hwoot:
'Ons schienke der jin in
Want ik bin nog lank niet dwoot.'

In Berehe in ’t ziekhuus
Wert un heopereert.
Ik had toen hoeé hoop,
Maer hie wast nie verljeert.
Ie zei: '’t bin reuze zusters,
’k Bin blieé dak ier bin.
De fles staet achter pispot.
Schienk ons nog maer us in.'

Dat um der niet in kwielde,
Dat is noe we bekent
Toen vroeg ik an zien dokter:
'Oe krieg ik um ontwent?'
Die zei: 'zo’n ouwe zuiperd,
Da ha ’k nie tehen in.
Ik ei ma jin recept,
Schienk um nog ma us in.'

Lest was ik wee in Stalland.
Toen leek um nie te fris.
Kreeg koffie mee un bolus.
Ik docht 'der is wat mis.'
Toen hieng zien duum en vienger
Zo tussn neus en kin.
Ie zei mee een hrwote lach:
'Schienk ons nog ma us in.'

Tekst: Arie Neef
Vrij naar: "Wie schenken ons nog ain in" van Ede Staal

naar Toeval

Deze pagina is bijgewerkt op