naar Erwin de Vries
Deze pagina is bijgewerkt op
TOAL EN TAIKEN
TIEDSCHRIFT VEUR GRUNNEGER KULTUUR
32e JOARGANG - NUMMER 5,
SEPTEMBER/OKTOBER 2014Toal en taiken
op het web
SPAIGELPROATJE
Erwin de Vries
In mei verscheen zijn nieuwe ‘spaigelploat’ met twaalf liedjes. Ze zijn wat meer persoonlijk dan op de vorige cd. Niet omdat Erwin de Vries, ook bekend van heftige liedjes als Maffiosa, nu opeens wat rustiger is geworden. “t Is mit noame omdat ik zulf von dat de veurege ploaten qua onderwaarpen nogal uutainlaipen. Ik heb mit dizze ploat perbaaierd alles n beetje biemekoar te holden. Wat meer ain thema, zeg mor.”
Al vroeg maakte Erwin kennis met allerhande soorten muziek. “Al van jongs af aan mog ik stagelopen bie de bibliotheek. Toun haren ze nog lp’s. Elke keer as ik noar hoes ging, mocht ik n stoapel lp’s mitnemen en dij beluusterde ik den. Maiste soorten kwammen den veurbie woar k nog noeit van heurd haar en den onderhand denk je: ‘ja, dat zol ik ook wel willen’ en ‘dat trekt mie aan’.” Zo ontdekte hij onder meer Nick Cave. “As je dij beluustern den heur je de dramatiek van t leven en dat op n haile pure menaier vertolkt.”
Ede Staal leerde hij veel later waarderen, na een verzoek om op te treden met het Noord Nederlands Orkest. “Dat hai veur mie n veurbeeld is, dat kin ik nait zeggen. Mor ik denk dat wie hail veul overainkomsten hebben, in melancholie en wat je in t leven mitmoaken.”
Met zijn band DeHeleboel speelde De Vries zich al vanaf 1993 in de kijker. “In dij tied had je Radio Tour. Zai gingen op zuik noar iets wat ze konnen promoten onder de Tour de France. Zodounde wörden wie uutneudegd om doar te speulen. Allennig was der ain kink in de koabel. Herman Brood dij sprong toun net van t dak dus dij was hartstikke dood. Dat was natuurlek belangrieker nijs in ploats van DeHeleboel. Achterňf was ik doar nog hailemoal nait an tou. In tussentied heb ik mie veul meer ontwikkeld en hou dat ik t wol. Dus ik denk ‘zo was dat nou ainmoal’, mor t was wel hail leuk om mit te moaken.”
DeHeleboel stopte in 2002. “Doar ik veur de tekst en de muziek verantwoordelek was, is veur mie hailemoal nait zoveul veranderd. t Was n hobbybandje. Doarnoa was t gewoon, wat wil ik? Toun bin ik der mien waark van goan moaken. Nou treedt ik bienoa wekeleks op.” Erwin de Vries zit dan ook zelden stil. “Ik heb n behoorlek drok leven mit allerlei activiteiten en veural as t de muziek aangait. Doar bin ik de helft van de weke aal zuit mit. Ik heb twij klaine kinder, aine van twije en aine van vaare en doar kin je t ook wel drok mit hebben en doarnoast netuurlijk mien waark bie Lentis. Ik bin psychiatrisch verpleegkundege.”
De Vries voelt zich steeds meer Groninger. “Op n gegeven moment den kom je op n leeftied dat je denken van ‘ja, dit is wat ik bin’ en ‘dit is woar ik vandoan kom.’ Dat je doar meer bewust van worden. Dat heb ik in dizze leste ploat ook meer perbaaierd te vertoalen.”
Die laatste schijf is zijn vijfde solo-cd, uitgevoerd met zijn vaste ploeg muzikanten, Bruno Brands (toetsen), Christof Bauwens (gitaar), Harrie Groenewold (drums) en André van der Werf. Daarnaast is er op negen van de twaalf tracks een strijkersensemble ingezet. “Dat moakt t allemoal veul mooier. Dat speult zo lekker en zingt ook lekker.”
De eerste track is Ende veurbie. Het is een liedje over liefde voor elkaar en voor Groningen maar, tekent De Vries daarbij aan: “Dat vind ik de kracht van tekst en muziek. Zet tien minsen noast mekoar en elk zal vertellen hou hai n laidje vertoald en hou zien belevenis doarbie is.”
Jorus schreef hij voor zijn zoon van twee. “t Leven kin je nait van te veuren veurspellen. Elk kriegt wel wat op zien pad. Ik hoop dat wat ik leerd heb, dat ik hom dat mitgeven kin. Dat e doar wat aan het.”
Oterdum is een countryachtige ode aan het verdwenen dorp aan de Dollard. “Ik vin t heul roar dat zowat kin, mensen dij doar geboren binnen, dij doar opgruid binnen, dij doar heur laifde ontmoet hebben en dat der den aaine zegt: ‘Ja dat mot der vot want de industrie mot der kommen’ en dat ter nou n standbeeld van over is.”
Merel is een positief liedje. “De leste tied vond ik dat t allemoal wel hail negatief was, de economie en wait ik veul. Geef ons gewoon is n keer holvast. Dat je weer meer geleuf der in kriegen in ploats van aal dat negatieve gezeik en zo. Doar kinnen ze in Grunnen ook hail wat van. Merel stait veur n vogel dij aaltied zingt. As je smörns wakker worden en je heuren n merel zingen dat je n goud gevuil kriegen.”
Mis die is een typisch Erwin de Vries-lied over een verloren liefde. “Meziek is ook n stuk van joe ňf schrieven kinnen, n stuk verwaarken. Zo’n laidje helpt doar bie.”
“De tocht van de noakende zunderling is n kennismoaken mit de pervinzie. Aine dij oet zee stapt en wat e den allemoal tegenkomt en zugt. t Uutgangspunt is dat hai al n zunderling is, mor ik kin mie wel verainen mit dij zunderling.” De beelden komen uit zijn werkterrein, het noordwesten van de provincie. “Dat is zo’n mooi gebied. Dat inspireerde mie tot dit laidje.”
Hai griept die is een Nick Cave cover: “t Gait over t levenspad en over t leven. Elk krigt wel wat op zien weg en doar mot e wat mit doun. Dat zol wat emoties geven. Gek genog is t aaltied de dramatiek dij t interessant mokt en nait zozeer de vrolekhaid.”
Dicht tegen mie aan is een heel ander lied met een symfonisch arrangement. “Holden van is t mooiste wat je ervoaren kinnen. Mor de keerzijde is gewoon dat je vroug of loat ofschaid van mekoar nemen motten.”
In Noakend hoor je Mexicaanse klanken en het is alweer een liedje over bloot. “Meschain dat ik n nudist bin mor laiver nait in groepsverband. Ik denk dat dat iets is, wat bie mie paast. Den vuil ik mie goud. Ik bin aaltied op zuik noar vrijheid en op dat soort momenten vuil ik mie t prettegst.” Facebook wilde de naaktfoto van Erwin niet plaatsen. “Ik vin dat n beetje roar. Měnsen goan nogal krampachteg om mit bloot wezen. Wie binnen allemoal noakend geboren. In de joaren zeuventeg hebben wie doar haard veur vochten en t liekt wel of we nou weer in alles teruggoan in preutshaid. Dat vin ik jammer. Dat is ook ain van de redenen dat ik docht ‘doar motten we wat meer aandacht aan besteden’.”
Het schrijven van Ooit, een troostlied voor de uitvaartonderneming Algemeen Belang, was niet eenvoudig. “Gek genog zug ik der altied as n baarg tegen op. t Is n stoer proces want ik mot zulf in eerste instantie tevreden wezen over t laidje en de opdrachtgever mot ook vinden: ‘Dit is wat we bedoulen’. Mor t is hail roar. Voak binnen dat mien bčste laidjes. Ik bin eigenlek hail tevreden over Ooit. Of en tou krieg ik mailtjes van měnsen dij de tekst groag willen. Dat betaikent woarschienlek wel dat e hail voak draait wordt op cremoatsies en begroavenissen.”
Run is een lied over bewegen. “Je zain hail veul minsen runnen en bewegen en dat stait aalmoal hoog op t liestje. Wie motten gezond wezen en gezond leven. t Is t streven van veul měnsen natuurlek om perfect te wezen. Moar ja of t altied helpt is n twijde. Dat is n beetje inherrent aan dizze tied.”
Laifde is een lied op lekkere, lui klinkende muziek. “Ik haar in de kop om iets te bedenken as oftiteling van n film en mien dochter van vaare speult op de kazoo. Dij was der heul wies mit. Wie hebben ons nait holden aan de wetten van t zo goud meugelek doun. De drummer is achter de toetsen kropen en de gitarist achter t drumstel. Wie hebben de boudel omdraaid en hebben gewoon keken van wat levert t op. Den krigst n hail andere spanning.”
Het lijkt of Erwin de Vries met deze cd wat rustiger is geworden. Hijzelf denkt van niet. “t Zol zo kinnen dat de volgende ploat weer veul wilder wordt en veul meer rock en roll-achteg.”
De tocht van de noakende zunderling € 15,75 (Silvox, SIL 314)
naar Erwin de Vries