meert 2014, |
Dag van de Grunneger Taol op het web |
meert 2014,
Dag van de Grunneger Taol op het web
Marlene Bakker: Zingen in t Grunnens is n ode aan t haile wezen en wel k bin
deur Patricia Ottay
Aiglieks vindt ze dat ze nog mor net om t hörntje kieken komt en dat ze nog n bult in streektoalzang te bewiezen het. Mor mit n pozitief muzikoal 2013 achter de rugge wordt de aigenzinnege zangeres Marlene Bakker (1984) nou al as n aanstormend nij Grunnegstoaleg zongtalent zain.
Mit oareg wat optredens zo as n optreden tiedens de Nacht van Noord in de Martiniplaza en heur vertolken van Ede Staal zien As t boeten stormt op nummer 20 in Radio Noord zien 'Alle 50 Goud' kin Marlene hall tevreden weerommekieken op d’òfgelopen tied. Marlene is slim bliede mit aal dij aandacht, toch wil ze meer van zukzulf zain loaten: ”Ik wil eerst nog n cd mit aigen matrioal uutbrengen. Dat is din echt t bewies, mien statement, dat ik t kin. Ik bin wel op de goie weg, mor vertolk ook nog laidjes van aandern, zo as dij van Ede Staal.” d'Ofgelopen moanden stonden in t taiken van t uutbrengen van nije single Loat Grunnen nait zakken, over d'eerdbevens in pervinzie Grunnen. d'Utrechtse muzikant Gerhardt, dij oorspronkelk uut Twijde Mond komt, produceerde de meziek en Hanne Wilzing uut Westerwol schreef de tekst. Marlene zugt t laidje nait as n protestlaid. “In dit laid wilve juust de mooie en staarke kaanten van Grunnen en t Grunneger wezen benuimen. Grunnegers loaten nait gaauw van zuk heuren en loaten t mor aal te voak over zuk hinkommen. Ik aarger mie deraan dat Grunnen voak zo klaainerend in de landelke media votzet wordt.”
Marlene vuilt zuk n echte Grunnegse. Toch kwam de in Westerwol opgruide zangeres op heur zeuventiende tot t besloet om Grunnen veur acht joar te verruilen veur t Broabantse laand. Tiedens heur studie Meziekmanagement en Songwriting aan de Rockacademie Tilburg kreeg ze slim wènst noar Grunnen. Om dat gevoul droagelk te moaken luusterde ze aal meer noar de laidjes van Ede Staal. “Ik bin nou aan t ontdekken dat der aalmoal nog wat meer is. Ik har aaltied t idee dat meziek in t Grunnegs hail olderwets was, mit veul hoempapa doar ik nait van hol.”
Vleden joar brocht Marlene t nummer Wondern van mien stee uut, n vrije omtoalen van Adele's Hometown Glory. t Laidje beschrift percies dat gevuil dat ik har dou k Grunnen achter mie luit om in Tilburg wonen te goan. t Is veur mie echt n ode aan Grunnen: Ik hol van Stad as de tocht olderwets noar Niemeyer roekt. En de tekst - t Let zain dat wie ons nait loaten kennen dat wie verbonden binnen, en wie t nait langer nemen - verwist noar d eerdbevens en hou de minsen doar nou tegenover stoan.
Thuus in Smilke proaten d'ollu van Marlene, n Westerkwartierse moeke en n pabbe van t Hogelaand, n mengelmous van Grunnegs. Marlene is mit de Nederlandse toal opvud, dat wat ze nou wel hail spiedelk vindt. n Cursus Grunneger toal helpt heur t Grunnegs beter te begriepen. “Ik vin de klanken van t Oost-Grunnegs mooier: huus en hoes, oet en uut. Ik bin doar ook mit opgruid en d'uutsproak van t Oost-Grunnegs gaait mie doarom denk ik makkelker of. In mien meziek en laidjes heurje dat ook wel weerom. Ik zing nummers van Ede Staal dij in orgineel Hogelandsters binnen. Mor lucht spreek ik wel as 'locht' uut”
Veur Marlene blift Smilke n moagisch stee mit waarme herinnerns. Mor zingen in t Grunnegs is veur Marlene meer as n lofzang op heur jeugd: “Zingen in t Grunnegs is n ode aan t haile wezen en wel k bin. Ik woon in t noorden en ik wil hier nooit meer vot. Hier in Grunnen vuil k mie t beste. Hier staait men dichter bie de mins en bie de netuur.”
Veur de kommende tied is Marlene drok in de weer mit t schrieven van aigen Grunnegstoalege laidjes. En wil ze zoveul meugelk optreden, onder meer mit Swinder. Mit heur muzikoale invullens en poppy imago hoopt ze ook n jonger pebliek enthousiast te moaken veur streektoalmeziek. Op dit moment staait heur Engelstoaleg meziekperjekt Motormouth evenpies stil. Lestdoags won Marlene mit t gedicht ‘Smilke’ de daarde pries van de Pervinzioale Schriefwedstried. Mor n dichtuutgoave let nog evenpies op zuk wachten.
naar Marlene Bakker