12 juni 2012 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Een buur
door Marleen Blommaert
Hij komt breed lachend binnen, als altijd. Zijn onafscheidelijke pet in zijn hand. De pet is verschoten. Alle lange wandelingen in de polder hebben de pet gemaakt zoals de dingen hier meestal zijn, verweerd. Onze hond is blij als hij en zijn vrouw arriveren. Onze luie oude hond die telkens verandert in een blije pup zo gauw hij verschijnt. Zelfs mijn mensenschuwe zwarte kat vertrouwt hem. Ze kijkt hem rustig aan en sluit even haar ogen alsof ze wil zeggen: Ik ken jou, jij deugt. Zijn wieg stond in het Hoge noorden in de stad Groningen. Zijn ogen gaan schitteren als hij Ede Staal het Hogeland hoort bezingen. De zachte weemoedige klanken van de Jacques Brel van het Groninger land voeren hem mee naar zijn jeugd.
De wind van het lot voert hem en zijn kookkunsten naar alle uithoeken van het land en daar voorbij. Hij beklimt de ladder van bakkersknecht tot leerling-kok tot chef-kok in tal van restaurants. Hij kookt thuis voor de oude Frits Philips. Uiteindelijk strijkt hij neer op onze dijk en wijdt zich aan het overdragen van zijn ruime ervaring en kennis aan jonge Zeeuwse koks in spe. Ook Sergio en zijn vrouw heeft hij opgeleid, maar misschien dat ik dat zelf verzonnen heb. Zijn hulpvaardigheid is grenzeloos. Hij zorgt voor zijn hoogbejaarde buur, hij vangt mijn kinderen op en rijdt ze,. als het moet, heen en weer naar school, naar tekenles, en zelfs naar het eind van de wereld als dat zou moeten. Hij laat de honden uit van meerdere werkende lui hier op de dijk. Hij kookt goddelijk en vertelt je boven iedere maaltijd, als Scheherazade, weer een prachtig verhaal. Ook zondag luidden we weer samen het weekend uit met dwaze verhalen, eten en drinken. Een prachtig mens. Maar ook een mens met kanker, waar hij al jaren tegen vecht. Vandaag begint hij aan zijn zoveelste chemokuur. Net zoals velen neemt hij vandaag plaats in zijn stoel om het infuus te laten aankoppelen. Deze column is voor hem en al degenen die vandaag en morgen het gevecht weer aan moeten gaan. Sterkte Jan.
