8 januari 2003 |
Friesch Dagblad op het web |
Echos Minor, band in opmars
HESSEL FLUITMAN
Op de middelbare school in Drachten speelden de jongens al samen. Doordat ze over diverse universiteiten in den lande verspreid raakten, om theologie, muziek of medicijnen te studeren, verloren ze elkaar wat uit het oog.
Maar een paar jaar geleden moest het er toch weer van komen en werd de Echos Minor nieuw leven ingeblazen. Het gaat de rockband voor de wind. Donderdag speelt de groep tijdens de aftrap van het Eurosonic-festival in Groningen.
Hoewel het dorp Veenhuizen zelf niet echt groot is, is de hoofdweg vanaf het begin van behuizing, tot aan de gevangenis ongeveer twee kilometer lang. Sinds een half jaar heeft de popgroep Echos Minor haar domicilie in dit voormalige gevangenisdorp. En wel in de villa waar oorspronkelijk de arts van de gevangenis woonde. Twee leden van de band konden het leegstaande pand geschikt huren en hebben nu leef- en studieruimte voor henzelf te over en oefenruimte voor hun band.
Het hoofdkwartier van Echos Minor is zodoende een half jaar geleden verplaatst van een landelijke boerderij in de buurt van Beetsterzwaag naar dit riante onderkomen aan de rand van één van de grootste en mooiste hoogveengebieden van Europa: het Fochteloërveen.
Muzikaal centrum
Door de week is het de woning van Emke Bosgraaf en Roeland Duisterwinkel, die in Groningen studeren. In de loop van de vrijdagmiddag komen vanuit diverse studiecentra in den lande, de andere vier leden van de band met trein en bus naar dit ‘stulpje’. Zo transformeert de villa zich in de weekeinden tot een muzikaal centrum waar intensief aan het repertoire wordt gewerkt. Van vrijdagavond tot zaterdagavond laat zijn ze daarmee bezig. De zondag houden ze vrij om tot rust te komen.
Ze spelen rockmuziek. Fors versterkt, maar Echos Minor deinst niet terug voor een akoestische set. De groep bestaat uit twee saxofonisten: Tom de Haan en Erik Bosgraaf. Tom speelt met name baritonsaxofoon, hij zingt en is ook gitarist. Erik speelt met evenveel gemak ook toetsen en fluit en is veel bezig met de composities voor de band. Doordat hij op conservatorium zit, heeft hij daar de meeste feeling en ervaring in. Emke Bosgraaf is gitarist, zingt en levert veel ideeën voor songs. Jasper van der Woude is de toetsenist en de broers Gerben en Roeland Duisterwinkel spelen bas en drums. Gerben is de derde zanger van de band. Ook hij levert veel ideeën aan.
Cd
Juli 2000 had de band een demo in elkaar gesleuteld. Daar kregen ze diverse positieve reacties op van verschillende kanten. Onder andere van het Haagse label Grond Records. Daar konden ze een echte cd opnemen. Vanwege de fulltime studies van de leden, kon alleen in de weekenden aan de muziek worden gewerkt en dan was de studio lang niet altijd voor hen beschikbaar. Daarom besloten de jongens de productie van de cd in eigen handen te nemen en het met eigen middelen te doen.
De cd is opgenomen in Den Haag en Beetsterzwaag en uiteindelijk gemixt in Veenhuizen. De cd Constant Exposure is het resultaat van al dit huiswerk. Door die eigen productie bleek dat het live geluid van de band op de cd niet goed terug te horen was: bas en drums lijken een ondergeschikte rol te spelen, terwijl die juist live een heel belangrijk aandeel in het geluid hebben! Dat is de tol voor het eigen werk, realiseerden ze zich. Maar, merkt Tom de Haan op: alles moet geleerd worden, dus produceren ook. Elke fout heeft ook zijn goede kanten: de details van de muziek komen daardoor wel weer beter uit. En dat geeft de cd ongewild veel impact.
Op het inlegvel bij de cd staat dat de songs geschreven zijn door de groep. Dat klopt wel, maar de schrijvers van de liedjes zijn Emke Bosgraaf en Gerben Duisterwinkel. Hun eerste versie wordt door de overige leden aangevuld en in eendrachtige samenwerking wordt een nummer uitgebouwd tot een volwaardige song. Door die groepsuitwerking verandert het idee van de muziek. &lbquo;Maar”, stelt Emke, &lbquo;de sfeer die er ingelegd is, blijft wel overeind staan.”
In dat ontwikkelingsproces wordt driftig geëxperimenteerd met de mogelijkheden die de band in huis heeft. Passen de saxofoons in het geheel, of moet het echt een gitaarnummer worden, of krijgen de toetsen een belangrijke rol. Op de cd is een nummer zelfs met slechts één gitaar opgenomen, omdat het zo het beste in het geheel van de cd paste.
Tijdens rookpauzes, die buiten worden benut, zijn de bandleden vaak zo enthousiast over de chemie dat ze vaak uit pure lol met elkaar staan te dollen. Emke Bosgraaf, als enige niet-roker, moet dat dan node missen. „Maar”, zegt hij quasi wijs, „daar kan ik wel mee leven.”
Tsjoch
Doordat Emke Bosgraaf bij Nanne Kalma zijn lessen haalde, kreeg hij een aantal jaren geleden het advies eens op het jongerenpodium van Tsjoch te laten horen wat hij ervan kon. De laatste paar jaar deed hij dat met leden van de band en enkele gasten. Prompt werd de band prominent op het podium in de Foyer gepland. Dit jaarlijkse project gaat onder de naam ‘Frumious Bandersnatch’.
Ook dit jaar was de gelegenheidsgroep een combinatie van bandleden en gasten. Emke’s zus op accordeon, een violiste en een celliste. Mede door die uitbreiding kreeg je een sterk akoestisch effect en kunnen ze onder het label folk worden gezet. Erik Bosgraaf, bij het optreden dit jaar de toetsenist, speelde beurtelings blokfluit en toetsen. Niet zelden met de blokfluit nog tussen zijn vingers, om maar zo snel mogelijk te kunnen wisselen. Het geheel straalde een spelplezier en een spanning uit die je vaak mist bij gearriveerde bands. Toch hadden ze voor dit optreden slechts drie keer geoefend! Tekenend voor de flexibiliteit en het creatief vermogen van deze band in opmars.
