JAKKE, JAKKE, JAKKE

De mensen bin stik druk
Jakke zich een ongeluk
Van hot naer her langs zwarte asfaltwegen
As mieren deur mekaor
A’k naer kiek word ik al raor
Ik laet et gaen, ik kan er niet meer tegen.

Waer gaen ze toch naer toe
A’k er an dink wor ‘k al doodmoe
Maer ’t eit gin zin, ze luustere geen van alle
Ze è allemael stik vee haest
En kieke éel verbaest
Ze bin op weg naer nog meer hartaanvallen

Ze maeke mekaore gek
En racen nek an nek
Ze willen steeds meer geld kunnen verteren
Die promotie mot behaeld
De hypotheek nog afbetaeld
Ze draeven deur , zonder te kalmeren.

En dan ’s aevonds uutgeblust
Hè ze nog gin rust
Want dan motte ze zo nodig gaen ontspannen
Gaen ze naer de golfbaen
Om een balletje te slaen
En op te scheppen over al d’r plannen

In ’t weekend hè ze rust
Dan gaen ze naer de kust
En laope ze te rennen in de duunen
Van aol dat druk gedoe
Raeken ze weer zo moe
Te moe om zelfs de’r rotzooi op te ruumen

Zeumer – vacansie:

Op het Grevelingenmeer
Vaeren ze allemael op en neer
Van Bruinisse tot aen Scharendieke
Waer zouwen ze et van doen
Ze zeggen zwarte poen
Ik laet et gaen, ik kan er goed naer kieke

Vanaf de waeterkant
Van Schouwen en Duveland
Kiek ik naer dat gestuntel op het waeter
Van ’t gefoeter in de sluus
Raekt een ieder gans confuus
Ze bin biena riepe voor de psychiater

Winter – vacansie:

In de sneeuw. ho-de-la-di-ee
Daer vliegen ze naer benee
En vervolgens met de lift weer teug naer boven
Dat doen ze telkens weer
Wel minstens vuuftig keer
Ik snap et niet, ’t gaet mien verstand te boven

En rond een uur of vier
Dan gaen ze an et bier
Dat è ze wel verdiend nae al dat zwêete
Dan met hun metgezel
Terug naer ’t hotel
En vallen dan in slaep onder ’t eten.

Nae een weeke is ’t weer “tjsuus”
Ze motte vlug naer uus
Met honderdtachtig zonder overnachten
Ze dulden geen tegenspraek
’t Is stik druk op de zaek
’t Werk dat kan echt niet langer wachten.

An ’t ende van de rit
As je tegen ’t pensioen aenzit
En je gezondheid is biena naer de knoppen
Dan dink je er pas aen
Waer ek et nou voo gedaen
Een receptie, en een enveloppe.

Daer mot je ’t dan mee doen
Met je zuurverdiend pensioen
Je baes is jou al helemael vergeten
Je bint ineens te oud
Je aeders flink vernauwd
Van de dokter mag je alles niet meer eten

Je zit allenig thuus
Tot je nikee in ’t pluus
Je kunt niks meer je bint totaol versleten
Je ziet geen mensen meer
Geen “vrienden” van weleer
Je bint gewuen deur iedereen vergeten.

Straks kommen ze allen weer
Voo de allerlaeste keer
Je leit daer nou voo iedereen te kiek
Straks gae je onder ’t gras
Je docht dat je éél wat was
Maer je bint gewoon niks meer dan een RIEK LIEK.

Refrein:
Stop noe toch een keertje met dat rennen
Je loapt je eige telkens voorbie
Op zekere dag zal jie ’t oak erkennen
’t Leven is êen grote loterie
Probeer eens te genieten van het leven
Voordat je arte het begeeft
Op deze aardbol bin je maor heel even
Je bin vêe langer dôod dan dat je leeft

Tekst en muziek: Maarten Bruijnes

naar Maarten Bruijnes

Deze pagina is bijgewerkt op