UUSJE OP DEN DIEK

Een ’oerekast mee de naeme ‘de Gloeiwurm’ – in ’t Engels natuurlijk – zag ik toen m’n trein van Chicago nè Poughkeepsie midden in de nacht stilstoeng boven een ruug stikje stad op die route, meugelijk Cleveland, meie 1995)

d’r stoeng een ’uusje op den diek
‘de Gloeiwurm’ ’eêtte dat
ik kwam d’r elken dag vòbie
dat was de kortste pad

je keek t’r zò nè binnen
ze waere noga vrie
en soms knikte d’r zò’n wuufje nè mien:
je kunt er nog wè bie

en eên keer bin ‘k ook afgestapt
daè onder an den diek
nog nooit eit iemand ’t zò gauw gelapt
…. as ikke toen m’n fiets

en korts naedien is ’t afgebrand
d’r wier te vee gegloeid
en ik, ik è den ’Eer gedankt:
was Jie daè mee gemoeid?

maer a ‘k die eêne nog is ziee
’ier of daer in Stad
dan gloeit ’et eventjes bie mien
wát een tied was dat

d’r stoeng een ’uusje op den diek
‘de Gloeiwurm’ ’eêtte dat
ik kwam d’r elken dag vòbie
wát een tied was dat

Tekst: Jan Zwemer, Serooskerke
(Een bitje vrie nè The House of the Rising Sun van The Animals)
uitgevoerd door Dingeman de Visser en Jan Zwemer

naar Jan Zwemer

Deze pagina is bijgewerkt op