naar Piet Brakman
Deze pagina is bijgewerkt op
DE EENDRACHTSBODE
22-12-1988
Piet Brakman. Woonplaats: Breskens. Vooral bekend als zanger van streekliedjes. Vorige maand verscheen z'n vijfde elpee: ‘Recht deu Zęę'. In het dagelijkse Ieven is Piet Brakman muziektherapeut. Hij is werkzaam op verschillende bijzondere scholen en diverse dagverblijven voor geestelijk gehandicapten.
‘Ik sta aan de kant van de vissers’
De blueszanger Ries de Vuyst vindt dat je teksten te zoetsappig zijn. Wat vond je van die uitspraak?
Ben ik het totaal niet mee eens. Tachtig procent van mijn teksten zijn heel hard. Op elke elpee staan maatschappij-kritische liedjes. 'Rachel', op de eerste elpee, gaat over een meisje dat uit de Kerk wordt gestoten vanwege een buitenechtelijk kind. In 'Lied voor jou voor morgen', ook van m'n debuutelpee, behandel ik het probleem van mensen die in de gevangenis hebben gezeten, die door de maatschappij worden afgewezen. Op de laatst verschenen plaat, 'Recht deu Zęę', is een anti-Braks nummer te vinden. In de tekst trek ik flink van leer. Het woordgebruik zal beslist niet iedereen appricieren.
Tijdens zaaloptredens krijg ik voor die liedjes het meeste applaus. Als ik word gevraagd voor een braderie of ander feest doe ik zulk soort nummers niet. Mensen die nog nooit een zaaloptreden hebben gezien, kunnen daardoor een verkeerde indruk van m'n werk krijgen. Die denken dat m'n repertoire uitsluitend bestaat uit vrolijke meezingers.
Je hebt nu inmiddels vijf elpee 's uitgebracht. Ben je langzamerhand niet uitgekeken op de streek?
Nee ,hoor. Het schrijven van nummers gaat me nog steeds heel gemakkelijk af. Voor de laatste elpee had ik zelfs materiaal over. Ik kon kiezen. Aan inspiratie geen gebrek. Ik heb interesse in veel zaken om me heen. Een voorbeeld. In de duinen zie ik Nederlandse en Duitse kinderen samen spelen. Vroeger waren de Duitsers onze vijanden. 's Avonds schrijf ik daar een nummer over. Nog een ander voorbeeld. Ik mag graag door de polder rijden. Op een keer kom ik langs de Paulina-polder bij Biervliet, waar ik een kijkje over de dijk neem. Je ziet daar de Schelde met op de achtergrond Dow. Dat inspireerde me tot het schrijven van het nummer Zeeland 2000. Zo gebeuren er iedere keer weer onverwachte dingen, waar ik spontaan op reageer.
Je bent nogal begaan met de visserijproblematiek. Wat is volgens jou de oplossing?
Ik heb een speciale band met de visserij en het water. Vroeger wilde ik gaan varen. Het avontuur trok me. Van huis uit mocht het echter niet. In het visserij-conflict sta ik aan de kant van de vissers. Het beleid deugt niet. Waar het aan ontbreekt is lange termijn-planning. Ik weet ook wel dat er wat moet gebeuren. Men kan niet zo door blijven vissen. Ik ben er van overtuigd dat de vissers bereid zijn om samen met de visserijbiologen na te denken over een goede oplossing voor de toekomst. Kijk maar eens naar de palingvissers op het IJsselmeer. Die leggen hun boot tijdelijk aan de kant ten gunste van de visstand. Braks tovert met cijfers. Over een oplossing voor de toekomst hoor ik hem echter niet.
Wat zegt Kerst je?
Vroeger zei Kerst me meer dan tegenwoordig. Kerst wordt gezien als het feest van de vrede: Jammer genoeg komt daar weinig van terecht. Met Kerst worden de wapenen even neergelegd. Zodra de laatste klanken van de Kerstklokken weggestorven zijn, beginnen ze weer te knallen. Eigenlijk zou het een heel jaar Kerst moeten zijn. Thuis doen we wel wat extra's. We hebben een kerstboom, dat geeft sfeer in huis. Ook eten we wat extra feestelijk.
Minister Deetman heeft plannen om te bezuinigen op het bijzonder onderwijs. Zullen de kinderen daarvan de dupe worden?
Ja, ik denk van wel. Er zijn bijzondere scholen die qua budget er 35 % op achteruit gaan. Dat heeft tot gevolg dat er bezuinigd zal moeten worden, bijvoorbeeld op zwemmen, handvaardigheid en rnuziekonderricht, maar ook op lesmateriaal. De groote van de groepen zal toenemen. Voor de leraren zal de werkdruk toenemen, waardoor het aantal ziektegevallen zal stijgen. Er zal meer een beroep moeten worden gedaan op invalkrachten, die niet zo'n hechte band hebben met de kinderen. Dat zal invloed hebben op de ontwikkeling van de kinderen die toch al een achterstand hebben.
naar Piet Brakman