23 oktober 2012 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Termont brengt serieuze songs met luchtige bodem
door Marius Roeting
Je moet maar durven in deze tijd: Nederlandstalige liedjes schrijven met een hoog luistergehalte. Maarten Termont speelde jarenlang stampende, zwetende, snelle powerfolk met The Old Firm, maar keert terug naar wat zijn eerste liefde blijkt. Het optreden woensdag in het Ledeltheater in Oostburg is een eerste voorstelling in een theater. „Een ideale plaats voor mijn luisterliedjes." Het schrijven van Nederlandstalig werk is minder vreemd dan je zou verwachten van een muzikant die bekend is van het steviger Ierse werk. Zo'n twintig jaar geleden waagde Maarten Termont zich al aan het Nederlandstalige lied. „Als zestienjarige heb je op veel zaken - kritiek. Ik speelde gitaar en schreef eigen liedjes. Ik werd in het hokje protestzanger geduwd, refererend aan muzikanten als Boudewijn de Groot."
Enkele jaren later werd Termont violist en zanger bij The Old Firm. Sinds die tijd is de Vlissinger professional. „We konden van onze optredens bestaan. Voor die groep componeerde ik ook. Engelstalig, want dat zongen we daar."
Toch koos Termont, na het uiteenvallen van de band, ervoor om terug te keren naar zijn moedertaal. „Engelstalig is toegankelijker en dus zijn er veel Engelstalige singer-songwriters. Maar er wordt minder naar de tekst geluisterd. Het zingen in het Nederlands is veel confronterender. Iedereen verstaat het. En ik kan me beter uitdrukken in eigen taal. Daarbij is Nederlandstalige muziek een beetje een eenheidsworst met weinig diepgaande teksten. Het is een uitdaging om niet een van die velen te zijn."
Termont schrijft liedjes over wat hem zelf bezig houdt. In zijn teksten klinken vertwijfeling, een zoektocht en vele vragen door. Ze zijn niet per definitie autobiografisch. „Het is mijn eigen gevoel over dingen die ik om me heen zie gebeuren. Het zijn onderwerpen uit het volle leven. Strubbelingen. Ik stip zaken aan om me af te vragen hoe het nu zit. Het is direct, doch ik laat de vrijheid aan de luisteraar. Ik waak er voor om belerend te zijn."
De zanger-gitarist schuwt de zware onderwerpen niet. Zo schrijft hij in het prachtige lied Moeders hart over een vrouw die met vele vragen achterblijft na het overlijden van haar kind aan kanker. Weinig vrolijke songs dus, al zit er toch regelmatig een luchtiger bodem onder. Vaak is ze verpakt in de spitsvondigheden van de taal en wat cynisme. De muziek is veelal dynamisch. „Dat is altijd wel mijn stijl geweest, met wat melancholie."
De in IJzendijke geboren singer-songwriter groeide op met het Zeeuws-Vlaamse dialect. Waar velen kiezen voor het schrijven van liedjes in een regionale taal, doet Termont dat niet. „Ik heb niets tegen dialect. Ik heb twee nummers over mijn geboortedorp geschreven. Die zing ik in het Zeeuws-Vlaams. En een lied voor Omroep Zeeland in een gemixt Zeeuws. Maar om daar nu mijn repertoire mee te vullen? Dan beperk je je wel erg tot een bepaalde streek." Maarten Termont wil verder dan het dorpscafé. Een cd staat op stapel. Zijn integere, eerlijke liedjes verdienen ook buiten de provinciegrenzen gehoord te worden. De thuismatch in het Ledeltheater is de eerste stap.
