14 november 2011 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
De Boevere verwezenlijkt in het
theater vooral haar eigen droom
CABARET
Petra de Boevere
• Theaterprogramma 'Luctor et Aborto' door Petra de Boevere
• Regie: Miranda Dieleman
• Gezien: zondag 13 november, Scheldetheater, Terneuzen
door Rolf Bosboom
Petra de Boevere had op de middelbare school een droom. De Bressiaanse wilde het liefst cabaretière worden, voor een volle zaal staan en applaus oogsten. Haar moeder vond het echter geen goed idee dat ze naar de kleinkunstacademie zou gaan. De Boevere begon uiteindelijk een eigen drankhandel en werd, vooral dankzij handig en intensief gebruik van internet en sociale media, bekend als het Meisje van de Slijterij.
De wens op het toneel te staan is altijd gebleven. Die heeft ze nu vervuld met het theaterprogramma Luctor et Aborto ('Ik worstel en drijf af'), dat gistermiddag - na een try-out in Oostburg - zijn eerste officiële voorstelling beleefde in Terneuzen.
Dat het programma er is gekomen, is te danken aan het feit dat ze die wens deelde via internet en anderen daar enthousiast op inspeelden. Geen wonder dat ze in het programma nadrukkelijk stilstaat bij de kracht van digitale kanalen. Zo is ze zelf een campagne begonnen om erop te wijzen dat het 'mossels' is en geen `mosselen'. „Via internet kun je heel makkelijk mensen mobiliseren.” Desondanks lukte het ook De Boevere ternauwernood om zelfs maar de kleine zaal van het Scheldetheater geheel gevuld te krijgen.
In Luctor et Aborto, grotendeels in het Zeeuws-Vlaams, wisselt ze conferences en liedjes af. Het zijn niet echt verrassende thema's - die we ook al kennen van streekgenoot Maikel Harte - die de revue passeren, zoals Zeeuws-Vlaanderen als krimpgebied, het Calimero-gevoel van de regio en de wiethandel als groeimarkt. Een en ander culmineert in een lofzang op de streek en in De buurman doet in cannabis, het beste nummer.
Het is verder lang niet allemaal even sterk, een grote lijn ontbreekt en het einde is te abrupt, maar toch komt De Boevere ermee weg doordat ze het weinig pretentieus brengt én doordat ze een vertrouwde en gemoedelijke sfeer weet te creëren. Ergens in het programma heeft ze over het belang van 'gunnen'. In dit geval gun je iemand die zozeer haar eigen droom staat te verwezenlijken, het applaus.
