9 november 2010 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Zing
door Marleen Blommaert
Afgelopen zaterdag richtte ik de auto met de neus richting de Bevelanden. Drie eeuwen geleden woonden daar in de buurt verre verwanten, onder anderen een zekere Guillaume Augustijnse Lokerse, zonder wie u deze column niet gelezen zou hebben. Natuurlijk had er dan iets anders op deze plek gestaan, daar maak ik me weinig illusies over. Ik moest in De Klomp zijn in Ovezande waar het tweejaarlijkse festival 'Zing Zeeuws' gehouden werd. De duisternis was al ingevallen, maar mijn overkantse collega had me verzekerd dat het 'vlak' na de tunnel lag en makkelijk te vinden was. Zoals altijd is 'makkelijk' een rekbaar begrip. Niet verlichte ANWB-zuilen in volstrekte duisternis. Woest slingerende wegen met zeer verrassende bochten. Wegmarkeringen die waarschijnlijk typisch Bevelands zijn. Ik had ze in ieder geval nooit eerder gezien. Verkeersdrempels die plotseling uit het niets opdoemden. En dan heb ik nog niet over de tegenliggers die hun groot licht even vergeten waren. Daardoor moest ik als een verblind konijn de mij geheel onbekende weg vervolgen met een soort van interne kerstverlichting. Op die manier werd het toch al niet uitbundige zicht tot bijna nul gereduceerd. Het gevoel in de Zak van Zuid-Beveland rond te rijden, werd op deze manier een erg letterlijke ervaring. Maar waarschijnlijk met de geest van Guillaume als gids kwam ik toch heelhuids en niet al te zeer verlaat aan.
De avond verliep gelukkig aangenamer dan de rit ernaartoe. Ries de Vuyst was één van de vele winnaars. Wat iedere keer opvalt is de enorme verscheidenheid in dialecten, mensen en stijlen. Het Zeeuws bestaat niet, merkte Peter Wessel dan ook gedurfd maar terecht op. 'De' Zeeuw daarmee evenmin. De muziek verbond moeiteloos die verscheidenheid en zorgde voor een mooie avond, zo allemaal 'twopu'. Aan het eind konden we dan ook met Gijs Kamphuis zeggen: `t Is een schone dag hewist'.
