2 november 2009 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Middelburgers spitsen oren
als poëzie de stad wakker kust
door Henk Postma
Zwaar van het- nat jagen geelbruine herfstbladeren over de vrijwel lege keien van de Markt. Hier en daar lopen echtparen, verstopt achter scheefgewaaide paraplu's. Terwijl een groep dames, verpakt in wapperend doorkijkplastic, zich met ongemakkelijke tred richting stadhuis begeeft. Koopzondagmiddag in Middelburg. Maar daar is het ons niet om te doen. Wij zijn op zoek naar de 'overvloed aan kunst en cultuur die de stad uit 'zijn rust wakker kust'. Zoals door de Stichting Kunst- & Cultuurroute Middelburg is beloofd.
Verspreid over de binnenstad zetten maar liefst 47 galeries, musea, antiquariaten, 'andere leuke winkels' en woonhuizen de deuren gastvrij open. En dan vergaten de organisatoren nog om één attractieve plek in de route op te nemen: Le Baron Chassé, het herenhuis aan de Gortstraat, waar sinds 1795 De Vergenoeging resideert, de 'herensociëteit waarvan ook dames lid mogen zijn'. Het is één van de vijf plekken in de stad waar dichters deze middag voordrachten houden, omlijst met zang en snarenspel. Zodra de Oostburgse streektaalzanger Ries de Vuyst het programma van de herensociëteit opent, en met zijn gitaar de Bressiaanse blues inzet, krijgt hij bijval van de regen, die gestaag tegen serre en glazen koepeldak tikt. Voorzitter Kees Martens van de Zeeuwse Dialectenvereniging glimlacht vergenoegd. Knusser kan je het niet maken, ook al zijn nog slechts achttien van de pakweg veertig zetels in het zaaltje bezet. Logisch, zegt Martens, als je ontbreekt in het route-overzicht. Maar over zoiets treur je niet met gedreven streektaaldichters om je heen uit Zuid-Bevelanden, Tholen en Axel. En wanneer gaandeweg toch nog wat doorweekte bezoekers aankloppen om warmpjes weg te zinken in een sfeer van comfort en gemoedelijkheid. Betere omstandigheden voor het consumeren van poëzie zijn nauwelijks denkbaar.
Helaas, ook elders is nog het een en ander te doen. Zo hebben zich stadsdichters naar Middelburg begeven uit Vlaardingen, Helmond, Gouda en Rotterdam. Verspreid over vier plekken bieden ze de luisteraar hun strofen aan, steeds omringd door nog twee of drie andere performers die van de rijmkunst hun professie of liefhebberij hebben gemaakt.
En dan is daar natuurlijk ook nog Middelburgs stadsdichter Joop Buma zelf, die maandelijks een nieuw gedicht maakt. Deze keer draagt hij dat voor in de stadhuishal. Die lijkt hermetisch afgesloten. Wel staat voor de deur een bord. Dat nodigt voorbijgangers uit om zich, tegen betaling van een luttel bedrag, door het gebouw te laten rondleiden. En jawel, achter een tafeltje, met daarop een 'formulier urenregistratie gidsen' luisteren tientallen bezoekers met gespitste oren naar Goudse en Middelburgse stadspoëzie. Buma draagt voor dat hij 'een gat in de Markt' heeft ontdekt, 'zo diep dat daarin 'het oude hart van de stad werd blootgelegd'. Maar de meeste aandacht gaat uit naar de plaatselijke sopraan Lonne van Liere, voorvechtster van het Molenwaterpark. De sterren van de hemel zingend trakteert ze haar gehoor op een vermakelijk showtje.
In haar liederen refereert ze aan parken, en daarmee samenhangende verschijnselen. Zoals straatmadeliefjes, waarmee in dit geval geen bloemetjes worden bedoeld, maar 'dames van lichte zeden'. Jammer dat juist tijdens haar optreden de rondleiding begint. Waarbij duidelijk wordt dat een aanzienlijk aantal dames niet naar het stadhuis is gekomen voor poëzie, maar om rumoerig trappen op en af te lopen.
Omdat je als kunst- en cultuurliefhebber niet overal tegelijk kan zijn, wordt elk poëzieprogramma om het uur herhaald. Wat ons ook nog in een statig woonhuis langs de Molstraat brengt. Even een heel ander niveau, oordelen de bezoekers. Zwaargewichten als Jana Beranova, Jan Kuipers en Anja Kopmels trekken er zodanig van leer dat bezoekers opgetogen op huis aan gaan. „Hier zat echt ziel in."