12 november 2009 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Dønder hrôôs op die mooie Zeeuws taele
door Rolf Bosboom
Ze zijn die ándere Zeeuwse band met een ø in de naam. Dønder. Goed voor een flinke dosis rock & lol, maar toch ook weer met een serieuze ondertoon. En dat alles in onversneden Zeeuws. Zaterdag presenteert de groep in kunst- en cultuurcentrum De Spot in Middelburg haar eerste album: Geel.
Ruim vier jaar vormen Dingeman de Visser en Ronald Bimmel nu de kern van Dønder. De basis van de band werd in de zomer van 2005 gelegd. Bimmel was actief bij een coverband die een zanger zocht; De Visser speelde gitaar, schreef veel nummers en was op zoek naar een band. „ Ik ben bij de band van Ronald langs geweest en speelde toen zowel Softijsje als Dina. Ronald vond het eigenlijk wel tof en zei: hier moeten we meer mee doen." Omdat de rest van Bimmels band op het coverpad wilde blijven, ontstond een nieuw initiatief Dønder. Ruim een jaar later wonnen ze met Softijsje de eerste editie van het dialectmuziekfestival Zing Zeeuws.
Zingen in het Zeeuws is voor de twee altijd vanzelfsprekend geweest. „Dat gaat vanzelf eigenlijk", zegt De Visser. „Waarom ook niet? Waarom zou je het bijvoorbeeld in het Engels doen. We zijn nu eenmaal een puur Zeeuwse band. Het Zeeuws zit in je hart. Het is ook een stukje trots. Er zijn mensen die zich ervoor schamen, terwijl dat nergens voor nodig is. Voor mij is dat juist een extra motivitatie om het in het Zeeuws te doen." Een van de nummers op Geel heet ook Zienge in 't Zeeuws, met als eerste couplet:
Zienge doe me in 't Zeeuws
In die mooie Zeeuwse taele
Dâ klienk net zo Middeleeuws
Als Saeftienghe en Rommerswaele.
Een selectie van negen nummers uit het live-repertoire van de groep is vastgelegd op Geel. Het album is opgenomen in de Avalanche-studio van Willy Berrevoets bij Oost-Souburg, samen met diverse gastmuzikanten. „ Tijdens de opname werden we steeds enthousiaster", aldus Bimmel en De Visser. „Heel veel is in de studio ontstaan. We waren zó creatief bezig. De basis van de nummers is ongeveer dezelfde gebleven, maar er zijn heel veel ideeën bijgekomen, zoals een koenkelpot, een banjootje, meerdere gitaarpartijen door elkaar gespeeld. Willy voelde ook precies aan wat wij bedoelden."
En niet alleen hij. Dønder sleepte een heus platencontract in de wacht bij Marista, een bekend label, zeker als het gaat om dialectmuziek. Bimmel: „We vroegen er aanvankelijk alleen maar een offerte op voor het persen van de cd.
Ze vroegen toen: kunnen jullie ons ook wat mp3'tjes sturen. Een paar dagen later lieten ze weten: we willen jullie een platencontract aanbieden." Nadat ze zichzelf er zorgvuldig van verzekerd hadden dat er geen addertjes onder het gras zaten, konden de handtekeningen worden gezet. Dat betekent onder meer dat het album nu zelfs in de hele Benelux verkrijgbaar is.
De cd hakt er voor de luisteraar gelijk fors in, met het agressieve speedrockachtige openingsnummer Stelletje zêêvers en het onverbloemd seksuele Dina. De Visser: „Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dan zeggen: dat is niks voor mij, maar je moet eigenlijk de hele cd afluisteren, want we hebben meerdere kanten. Er zit wel een dieper gevoel achter de teksten. Het laatste nummer, De leste lichtjes, is zelfs een ballad over een vrouwtje dat dood gaat. De cd vormt eigenlijk een soort levensverhaal in het kort."
Een optreden van Dønder - zoals zaterdag in Middelburg - is steevast bijzonder, omdat het publiek wordt verrast met opmerkelijke acts. „Er gebeurt van alles op het podium. We houden er enorm van om de mensen te entertainen", zegt De Visser. „Het is een feestje", beaamt Bimmel. „Maar we benaderen het wel heel serieus. Het maken van goede muziek is de hoofdmoot. De rest is leuk als aankleding."
