29 april 2008 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Zing Zeeuws! laat streektaal in vele gedaanten horen
Wie zaterdag Zing Zeeuws! in De Stenge in Heinkenszand bezoekt, zal weinig moeite hebben zich qua herkomst met een van de deelnemers te identificeren. Alleen een afvaardiging van Sint Philipsland ontbreekt. Verder zijn er uit elk Zeeuws gewest kandidaten aanwezig. Drie deelnemers worden hier nader voorgesteld.
door Gijs Kamphuis
Van Schouwen-Duiveland komt de band De Stamgasten. Het optreden van het duo uit Ellemeet is er een na een stilte van vijf jaar. Ze richtten zich vijftien jaar geleden op als Nederlandstalige coverband voor bruiloften en partijen en waren daar tien jaar druk mee.
Daarna eisten de beide gezinnen van de twee bandleden, William van der Hulle (zang en toetsen) en Riny de Glopper (drums en zang), alle tijd op. Toen Van der Hulle de oproep van Zing Zeeuws! zag, begon het toch weer bij hem te kriebelen. Hij besloot een eigen nummer in te zenden en De Stamgasten nieuw leven in te blazen.
Het nummer heet Natte Wuuvven. Volgens de schrijver is het lied echter minder spannend dan de titel doet vermoeden. ,,Het gaat over een schuchter boertje dat vrouwenschuw is. Maar als hij ziet hoe in de zomer de dames na het zwemmen uit de zee teruglopen, vindt hij dat toch wel mooi", vertelt Van der Hulle. Verder wil hij niet te veel over zijn inzending loslaten.
Wel zijn de twee Schouwenaren erg benieuwd naar de reacties van de toehoorders van de streektaalwedstrijd. Ze hebben de covers definitief vaarwel gezegd en willen met hun dialectliedjes de podia terug op. Van der Hulle vindt Zing Zeeuws! een mooie graadmeter voor hun liedjes. ,,Misschien worden we zaterdag wel uitgefloten, je weet het nooit. Dan weet je wel direct waar je staat."
***
Wie zich verdiept in de uitvoerders van Zeeuwse dialectpop komt vanzelf de naam van Dingeman de Visser tegen. Deze liedjesschrijver uit Biggekerke heeft als zanger van de band Dønder al een behoorlijke reputatie opgebouwd.
Zaterdag zal De Visser zich voor het eerst ook van een andere kant laten zien en horen. Dan komt, zoals hij zelf zegt, de Bob Dylan in hem boven: solo op het podium, zichzelf begeleidend op gitaar en mondharmonica.
De liedjesschrijver heeft voor Zing Zeeuws! de tekst Bluuf me wig van Ruben de Jonge op muziek gezet. Iets wat nog niet zomaar lukte. ,,Zijn zinsopbouw is zo anders dan die van mij. Daar moest ik tijdens het schrijven van de melodie wel even aan wennen."
Toch is De Visser te spreken over het resultaat. Hij denkt erover om het nummer in zijn repertoire te houden. Want als het solo-optreden een succes wordt, wil hij ook daarmee verder.
Dønder, waarmee hij eveneens meedoet, blijft hij ook trouw, al was het maar om al zijn ideeën en teksten kwijt te kunnen. ,,Ik heb nog meer dan honderd teksten liggen. Mijn band kan dat niet bijhouden. Vandaar dat ik ze nu solo wil gaan uitvoeren."
Zaterdag krijgt het publiek ook nog een compleet eigen nummer van De Visser te horen. De nacht gaet onder, zo heet het. ,,Het is best een serieus lied", zo laat de zanger weten. ,,Het gaat over 's nachts denken aan overledenen." In die zin houdt hij ook daarmee vast aan de vergelijking met Dylan, die doorgaans ook niet echt vrolijke liedjes maakt.
***
Muzikant en schrijver Jan Hamelink uit Axel was op de eerste editie van Zing Zeeuws!, twee jaar geleden, ook aanwezig. Toen speelde hij trekharmonica in de begeleidingsband van Jos Neve, die het nummer Kouwepolder Ko ten gehore bracht. Hamelink vond het toen zo leuk, dat hij zich meer ging verdiepen in het schrijven van verhalen en liedjes in zijn eigen dialect. Dit jaar doet hij daarom mee met zijn nummer De Straot'n van Axel. Ook zingt hij een tekst geschreven door Levien de Groote, tenminste zo vermeldt het programma. ,,Ik zing in het lied van De Groote alleen in het refrein mee, de rest van het nummer wordt gezongen door een delegatie van shantykoor Zuid-West Tien" , verbetert Hamelink. Tijdens zijn eigen nummer begeleiden Marius Joensen (gitaar), Isolde Stam (fluit) en Gerry Romeijn (banjo) hem.
Hij vindt het belangrijk dat de 'Zeeuwse taele' met al haar plaatselijke dialecten blijft bestaan en dat initiatieven als Zing Zeeuws! de aandacht erop blijven vestigen. De Axelaar is bang dat anders het Zeeuws op den duur verdwijnt. Hij merkt aan zichzelf al dat hij bepaalde woorden en uitdrukkingen heeft vernederlandst, daar waar zijn ouders er nog een dialectwoord voor hadden. ,,Zij hadden het bijvoorbeeld nog over diessendag waar ik al gewoon dinsdag zeg."
Er klinkt een vleugje melancholie door bij Hamelink, iets waar zijn liederen en verhalen ook mee doorspekt zijn. Maar, zo troost hij zich altijd: ,,Waarschijnlijk kijken ze over vijftig jaar met eenzelfde weemoed terug naar deze tijd, zoals ik nu doe naar vijftig jaar geleden."
