24 november 2007 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
door
Marjan
Berk
Geef mien mae Zeeuws
Ik zit achter mijn boekentafel op de Margrietfair in de jaarbeurs en op zo'n dag komen er minstens tien vrouwmensen langs, die iets met Zeeland te maken hebben: vaders, moeders, een jeugd in Zierikzee, een Zeeuwse echtgenoot, er is altijd een connectie met de provincie. Deze keer werd ik verrast door een vriendelijke Zeeuwse dame, die mij een cd-tje toeschuift. Ze wuift mijn bedankje weg en verdwijnt weer in de hectiek van de Margrietfair, waar zondag ongeveer twintigduizend dames, vrouwen en meisjes zich vermaken met de talloze attracties die op een gigantisch oppervlak zijn opgesteld.
Wanneer zo'n Zeeuwse dame zich dan bekend maakt, krijg ik altijd veel bijval wanneer ik de enige Zeeuwse woorden die ik uit mijn hoofd weet, uitspreek. De woorden, die volgens de overlevering door mijn overgrootmoeder Lena van de Wall - de Kater, in de familie ‘moeder Leen’ genoemd - menigmaal werden uitgesproken: „ Ik ‘et pien in mien rik en pien in mien oat!" Met andere woorden: ik heb pijn in mijn rug en pijn in mijn hoofd! En het mooiste is, wanneer ik er achteraan het Zeeuwse 'eeh' laat klinken. Thuisgekomen kijk ik naar de cd, met de titel ‘Gewoon’, liedjes in Zeeuws dialect van Engel Reinhoudt. Op de hoes staan koeien in het Zeeuwse landschap. Eén koe heeft een merkwaardig vlekkenpatroon op de rug, bij nadere inspectie blijken die vlekken de eilanden van de provincie te vormen. In de bijgeleverde liedteksten staat als nadere verklaring ‘liedteksten om te lezen wat a je nie verstaét!’
En zo luister ik naar het wonderschone lied Geef mien mae Zeeuws.
Het is de tale van eel vroeger en gliek 21se eeuws. Geef mien mae Zeeuws, oans eigen klank, Het is de tale van je moeder, 't is je ziele a eeuwenlank.
Kiek ze meuge an miena ore, waer a mien wiege ‘estaen eit,’'t Zou erger weze a je ‘t an me ruke kon. Je oart ‘t an de g en an de h, zoas in Hod en Geiliggeid, Mae dan wete ze da jie uut Zeeland komt. Geef mien mae Zeeuws.
De tekst is van Engel Reinhoudt en de muziek op dit schijfje is van Ambras, Champagne Charlie en L.S.Diek Collectief.
Twee dagen op de Margrietfair en daar je lezeressen in de ogen kijken, hetgeen leidt tot het aanhoren van de merkwaardigste verhalen en belevenissen. Heerlijk!
En daarna mogen wij op dinsdagavond naar de bibliotheek in Ravenstein, een klein stadje onder de rook van Oss, waar de bibliotheek is gevuld met veel vrouwen en precies één man. Het is weer het seizoen van de lezingen en het is frappant dat het mondiale vrouwenoverschot van vrouwen boven de vijftig zich weerspiegelt in het publiek dat bestaat uit een overvloed aan vrouwen en een stuitend gebrek aan mannen. Wanneer er drie kerels tussen de meisjes zitten, beleven we een topscore! Stapvoets in de file doe ik vier uur over de 109 kilometer van Amsterdam naar Ravenstein, een gemiddelde van ongeveer vijfentwintig kilometer per uur. De terugweg neemt nauwelijks één uur... Binnenkort trek ik er alleen nog maar op uit wanneer ik boven de file kan vliegen met een buitenboordmotortje op mijn rug, à la Karlsson van het Dak, het fantastische boek van Astrid Lindgren.
