28 september 2006 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Het geintje is uit de hand gelopen
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - „De band is tien jaar geleden begonnen als grap, maar het geintje is nogal uit de hand gelopen. Ik trek het niet meer", zegt Heimwee Maik. De zanger en tekstschrijver van de populaire Zeeuws-Vlaamse dialectband De Lamaketta's kondigde gisteravond het einde van de groep aan.
Na een sluimerend bestaan met af en toe een optreden sloeg in 2004 met het uitbrengen van de demo Bietie akum aai de vlam in de pan. De kenmerkende teksten in streekdialect, malle fratsen van Heimwee Maik en een solide muzikale basis bleken een succescombinatie.
Met het uitbrengen. van de cd Pak Me Noe in 2005 breidde de populariteit zich ook steeds meer uit tot andere delen van Zeeland en Nederland. De Lamaketta's werden niet langer meer alleen door de Zeeuwse radiozenders gedraaid, maar ook Omroep Friesland en de Wereldomroep nodigde het zestal uit voor een studio-optreden. Met de release van de single Joehoe in de voorbije zomer volgde zelfs een notering in de tipparade van de top 40 en een performance op radiozender 3FM.
Volle tent
In de eigen provincie betekende een optreden van De Lamaketta's ondertussen steevast een volle tent. Het door de band zelf georganiseerde evenement De Ballade aan de Schelde op de zeedijk bij buurtschap De Griete trok begin deze maand ruim 1500 toeschouwers. „Al die dingen zorgden voor tropenjaren bij een band, waarin iedereen een baan heeft en sommigen een gezin. Vooral mij begon dat de laatste tijd op te breken", zegt Harte, die in het dagelijks leven advocaat is. Minder tijd, minder inspiratie en steeds meer moeite met het voldoen aan bandverplichtingen deden de frontman besluiten de stekker eruit te trekken. „Want je doet het goed of je doet het niet", zegt de Terneuzenaar. „Bovendien heb ik af en toe het gevoel geleefd te worden. Mensen die een aanvraag voor een optreden via e-mail bij onze manager Jan (de broer van Harte) zien afgewezen, proberen het vervolgens toch nog eens telefonisch bij mij. Er komen brieven binnen, er staan mensen aan mijn voordeur... in het begon is dat leuk, maar na verloop van tijd zit je er na een dag werken niet echt meer op te wachten. Echt, ik zal blij zijn als ik een tijd niet meer op een podium hoef te staan. Ik kan er gewoon niet meer vol voorgaan. Ik ben het beu."
Het einde van de band is dus allesbehalve een 'rock-'n-roll-einde', waarbij drugs, drank, ruzie, geld of vrouwen een rol spelen, stelt Harte, die zijn besluit gisteravond op de website van de band bekendmaakte. „We doen alle nog geplande optredens dan ook nog met alle plezier, om na ons laatste concert (op 9 december in het Schelde-theater in Terneuzen) als vrienden uit elkaar te gaan", aldus Harte.
Gitarist Toine Metselaar noemt Hartes besluit jammer, maar begrijpelijk. „Het voelt als een verkering die uitgaat. Ik vind dit ontzettend jammer, vooral omdat ik het gevoel heb dat we nog niet aan onze top zitten."
