9 december 2005 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Nachtbraken voor Lamaketta's
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - Zanger Heimwee Maik gaf het vorig jaar al eens aan: De Lamaketta's zijn één grote grap, al wordt er wel goed over het geintje nagedacht. Maar het blijft voor de rest net als bij de slager: je blijft hopen dat de mensen jouw worst willen eten.
Er zijn echter maar weinig slagers die midden in de nacht opengaan, omdat ze een nieuw stukje vlees in de aanbieding hebben. Muziekhuis Sonora in Terneuzen doet dat komende nacht om klokslag twaalf uur wel, in de hoop dat Pak Me Noe, de nieuwe cd van de Zeeuws-Vlaamse dialectband, als een gewild gerecht over de toonbank gaat.
Het in de studio van Bløf-zanger Paskal Jakobsen opgenomen Pak Me Noe is de tweede schijf van De Lamaketta's. De release van de cd luidt een uiterst succesvol jaar van de dialect-rockers uit. Een heuse signeersessie, een concert voor zeshonderd mensen bij de Westerschelde en de verkoop van meer dan duizend exemplaren van de demo-cd Biet ie akum aai zijn zomaar wat wapenfeiten, die de populariteit van de band illustreren. Het gros van al die stunts verzint de band overigens zelf, maar niet omdat ze zichzelf zo serieus neemt: een Zeeuws-Vlaams bandje dat een signeersessie houdt of een concert organiseert op een unieke locatie… lachen toch? Da's toch eigenlijk alleen voor de groten der muziekaarde weggelegd?
Met de verkoopstunt van de nieuwe schijf is het al net zo. Om twaalf uur vanavond gaan de deuren van Sonora open. De verwachting is een flinke drukte, maar wat geeft het als dat niet zo is? Je bent immers maar een Zeeuws-Vlaams bandje...
Juist daar ligt de kracht van De Lamaketta's: baat het niet; dan schaadt het niet. Veel Zeeuwen herkennen zich in die mentaliteit, en nog meer in de songs van zanger en tekstschrijver Heimwee Maik, oftewel Terneuzenaar Maikel Harte. Niet alleen vanwege zijn dialect uit het Land van Axel, maar vooral ook door kenmerkende, vaak hilarische onderwerpen.
Neem het nummer Kapitein Rooibos (afsluiter op de cd), dat handelt over een verzonnen en vergeten zeeheld uit Zaamslagveer, die op ontdekkingsreis zijn maten Jo en Ko Dees uit Zaamslag op pad stuurde met de zin `Jo, Ko, gao mao!' Waarna de stad Yokohama was gesticht.
Rok
Of de ode aan het Zeeuws Meisje, waarin Heimwee Maik zijn fantasie de vrije loop laat. Weet je wat me schoon zou liek'n, dat ik is onder je rok mocht kiek'n. Ik èht wel horen maar nooit geloofd, ei jie daor net zulke spiegels als op je n'hoofd.
Die liefde voor Zeeuwse schonen komt ook nog in de songs Lange Been en Lillik en Chagrienig aan bod. In Lange Been: Ik mocht d'r is aan lekken, ik begon bie d'r tenen, we waren twee uur verder ik was nog maor bie d'r schenen. En het refrein van Lilik en Chagrienig: Lilik en chagrienig moet ze zien, lilik en chagrienig is de ware voor mien. Het scheelt jaloezie en een hoop verdriet. Lilik en chagrienig en je raakt er nie kwiet.
Stuk' voor stuk humoristische liedjes, net als het Rowwen Hèze-achtige Coffeeshop en de vooral live rockende nummers Johnny Cabrio, Wat ei jie mee je n'haor hedaon? en de recht-voor-zijn-raap-punktrack Sex, Drugs en Rock & Roll.
Muzikale en tekstuele toppers zijn echter twee veel rustigere songs, In Je Vader Die Mag Ik Niet en Het Lied Voor De Eenzame Man laat Harte zien dat hij niet alleen in staat is de lolbroek uit te hangen, maar ook een gevoelige snaar kan raken. Dat hij zich daarvoor kan beroepen op vijf prima muzikanten, is echter onontbeerlijk. Drummer Friso van Wijck, gitarist Donny Benjaminsz, bassist Jean-Paul Harreman, gitarist Toine Metselaar en toetsenist Arno Francke vormen een muzikale achterban, waar je als zanger; met een gerust hart tegenaan kan leunen.
Na een cd-presentatie voor genodigden op de rondvaartboot: Stad Terneuzen, start om middernacht de verkoop van Pak Me Noe bij Muziekhuis Sonora in Terneuzen.
