Terneuzense Lamaketta's zingen in streekdialect
Ik vroag: biet-ie akum aai
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - De aarzeling is tekenend voor zijn angst, maar na wat voorzichtig zakken gaat hij toch helemaal door de knieën. Alles voor het plaatje en dus zit de Terneuzense liedjesschrijver Maikel Harte na een tijdje op ooghoogte met Casanova, een stevige dobermann. Na de fotosessie durft hij zijn blaffende buurman zelfs als dank een tikje op de rug te geven.
Heimwee Maik (29), in het dagelijks leven advocaat, is als de dood voor honden. Het is dan ook niet voor niets dat hij met zijn band De Lamaketta's een nummer opnam over zijn aversie tegen de viervoeters. In Biet-ie akum aai, het openingsnummer van de gelijknamige cd die De Lamaketta's zaterdag in het Terneuzense Porgy & Bess presenteren, verwoordt hij dat zo: Ik vraog biet-ie akum aai, twas nogal un hrootn' / Moar ik was te laot, amai die a me bie m'n klootn' / Zo haat da iedere keer, op straot of lengst 't strange / Ek un ond noh maor oor dan waor ik bange.
Nu hoeft natuurlijk niemand te weten dat Casanova in werkelijkheid een sul is, een hond uit, de categorie 'blaffende honden bijten niet'. Het in Terneuzens dialect gezongen nummer is bittere ernst, in tegenstelling tot dat wat Harte in zijn middelbare schooltijd samen met gitarist Donny Benjaminsz ten gehore bracht.
„Zaten we op het plein bij de huishoudschool. Donny een beetje pingelen en ik van alles uit mijn duim zuigen. Allemaal flauwekul, maar wij voelden elkaar perfect aan. Op een gegeven moment was mijn zus in verwachting van een tweeling, wat resulteerde in het liedje Mijn zuster krijgt een tweeling. Dat moest worden opgenomen, vonden we. Een groepje muzikanten sloot zich bij, ons aan, waarna we twee liedjes hebben opgenomen in Porgy & Bess. Tijdens de opnames kwamen opeens al die lui van het schoolplein binnen." Daarna ging alles heel snel. De Lamaketta's werden de huisband van café 't Bierwinkeltje; ook al hadden ze nog maar tien nummers ingestudeerd. „Daarom deden we een loterij als opvulling. Blikken doperwten, een kilo paling... en allemaal voorzien van een sticker van De Lamaketta's", aldus Harte.
Roman
Opleidingen en andere bands dreven De Lamaketta's uit elkaar. Harte ging voor zijn rechtenstudie naar Amsterdam, waar hij op kamers zat met Terneuzenaar Francois van de Linde. Die besloot een boek te schrijven, De zaak van de gammele watertoren, gebaseerd op Heimwee Skip Harte en zijn band De Lawagèna's. Harte: „Ik wist dat hij met een boek bezig was, waarin hij voor een fictief
personage van mij was uitgegaan. Maar dat die roman ooit echt zou worden uitgegeven, had ik nooit verwacht."
De presentatie van het detectiveverhaal betekende twee jaar geleden de wederopstanding van De Lamaketta's. Van de Linde vroeg Harte en consorten zijn boekpresentatie op te luisteren. Het was overigens ook Van de Linde die Heimwee Maik zijn bijnaam gaf. „Omdat ik het eerste jaar van mijn studie ieder weekend terug naar Terneuzen ging met mijn waszak."
Later werden de reizen naar Terneuzen minder frequent, maar de liefde voor zijn geboortestreek bleef. Het gros van Hartes liedjes zingt hij dan ook in dialect.
„Nee, niet in het Zeeuws, want dat bestaat niet. Je houdt dialect in stand door het te spreken, niet door er een stempel op te plakken. Een examen havo Zeeuws, ik moet er niet aan denken. Ik vind het Terneuzense taaltje prachtig, veel mooier dan Algemeen Beschaafd Nederlands."
Dat Harte niet alleen een voorliefde heeft voor zijn moedertaal, maar ook voor typerende gespreksstof, blijkt wel uit het nummer Maao waarin hij zeven tantes observeert tijdens een verjaardagsfeestje: Maao, das abma slecht weer éé / Hoe lang ettada duurt l Je zet ier aon de kust zit'n l A onze Jehan zit op Pannenschuur/ Maao, Maao, Maao, Das oek weh wah!
Ontmoet en groet
Zaterdag treedt Heimwee Maik aan met gitarist Toine Metselaar, toetsenist Arno Franken, drummer Friso van Wijck, gitarist Benjaminsz en bassist Jean-Paul Harreman. De laatste drie vormen ook de jump & jiveband Jive for your Life. Die invloeden zijn duidelijk te horen in De Lamaketta's, al schuwen zij geen uitstapjes naar funky en disco-achtige songs. Het kan niet gek genoeg. „Je kan ook een 'ontmoet en groet' met mij winnen. Meiden van 20 tot 35 jaar ontvang ik graag backstage", grapt Harte. Zijn openingszin zal in dan ongetwijfeld zijn als in het laatste nummer op zijn cd: Joehoe, die van mien past in die van joehoe!
De Lamaketta's treden zaterdag op in Porgy & Bess in Terneuzen. Het voorprogramma wordt vanaf 22.00 uur verzorgd door De Vage Klachten.
