30 januari 2002 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Gewoon een avond Laurens
Het is een gekkenhuis, maar heel leuk natuurlijk", zegt de in Terneuzen geboren en getogen Laurens Joensen (spreek uit: Jo-ensen, want zijn vader komt van de Faeröer-eilanden) over de periode na het winnen van de Publieksprijs van het Cameretten Festival op 1 december vorig jaar.
De jury waardeerde hem met de tweede prijs en opbouwende kritiek. ,,Maar een theaterdirecteur kijkt liever naar de smaak van het publiek, dan naar het oordeel van een jury'', denkt de 23-jarige Laurens, die zich gelijk met de twee andere finalisten van het cabaretfestival in een klein tourneetje mocht storten. ,,Dat was heel tof. Allemaal mooie theaters. De ultieme kick was het Nieuwe de la Mar in Amsterdam, waar toch mensen als Wim Kan, Wim Sonneveld en Arjen
Ederveen - een grote held van mij - naam hebben gemaakt. En het publiek reageerde heel goed. Ik heb de komende tijd iets van drie optredens per week. Ik leef even van dag tot dag.''
Al jong had Laurens zijn blik gericht op muziek en het podium. Hij kreeg klassiek gitaarles op de muziekschool in Terneuzen en speelde in bandjes, zoals Flow, met onder anderen de pianist Erik van de Langkruis, met wie hij ook een duo vormde, dat een keer op Lowlands optrad voor 4000 man. Met Flow werd in het Middelburgse café Brooklyn een unplugged-competitie gewonnen. Dezelfde formatie trad ook op in Razzmatazz in Oost-Souburg, waar Laurens zaterdagavond solistisch zijn kunsten zal vertonen. ,,Ik verheug mij daar erg op..''
Na het Zeldenrustcollege ging Laurens naar het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam om het gitaarspel verder onder de knie te krijgen. Maar hij wilde meer. Bij Flow had hij zich ook al bezig gehouden met het schrijven van nummers.
,,Erik en ik maakten altijd gekkigheid, absurde liedjes waarin we echt de grens opzochten van wat wel en niet kan. Het was best wel theatraal en vaak ook grappig. Als duo hebben we opgetreden met Eddy Wally-covers. Ik heb mijn hele leven van alle soorten muziek gehouden, zowel Klassiek als pop en in Amsterdam is daar jazz bijgekomen. Mijn vader heeft mij opgevoed met Peter Sellers en Monty Phyton, dingen die ik heel leuk vond en wilde verenigen.'' Andere invloeden kwamen van Billy Joel, Tom Waits en oude shows van Herman van Veen. Het cabaretrepertoire, waarin zo nu en dan het Zeeuws dialect opduikt, kwam langzamerhand tot stand in Amsterdam, waar hij drie jaar geleden begon met een kleinkunstcursus voor amateurs. Vorig jaar studeerde hij af aan het conservatorium en werd zo nu en dan gevraagd om een half uurtje ergens te komen spelen.
De respons van het publiek stimuleerde hem om zich in te schrijven voor Cameretten, waar de meerderheid van het 1500-koppige publiek hem uitverkoor.
,,Maar je mag er niet vanuit gaan dat als je relatief nog maar zo kort bezig bent op deze manier, je gelijk aan, alle verwachtingen voldoet. Ik voel mij nog steeds meer een muzikant die probeert te ontroeren of te laten lachen met zijn liedjes. Je moet op het podium plezier maken, doen wat je zelf leuk vindt en niet krampachtig proberen er een serieus ding of een rode draad door te gooien.
Het is een totaalpakketje van humor, muziek en liedjes, het is gewoon; een avond van Laurens.'' Vanaf maart gaat hij het wat rustiger aan doen en hoopt met hulp van anderen, zoals een goede regisseur, na de zomer een avondvullend programma te kunnen neerzetten. Wat kan het Zeeuwse publiek op dit moment van hem verwachten? ,,Dat ga ik niet zeggen natuurlijk. Men kan zich het beste gewoon een beetje laten verrassen. Laurens Joensen, een Terneuienaar die naar Amsterdam is gegaan en allerlei rare mensen heeft gezien en ervaringen heeft gehad. Dat komt allemaal terug in het programma.''
Frans Doeleman
Laurens Joensen, zaterdagavond (21.00 uur) in Razzmatazz in Oost-Souburg en 8 feb. om 20.30 uur in het Scheldetheater in Terneuzen.
