29 augustus 2001 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Surrender terug met sterk album
door Ernst Jan Rozendaal
KRUININGEN - De Zeeuwse rockgroep Surrender staat weer met beide benen op de grond. Na een kortstondig commercieel avontuur als N8werk heeft de tegenwoordig uit vijf muzikanten bestaande formatie de oude naam weer aangenomen. Met de nieuwe cd Zeeuwse Klei, die komend weekeinde wordt gepresenteerd in Kruiningen en Biggekerke levert Surrender bovendien het sterkste album af uit zijn bestaan.
De cd is opgenomen in de studio van Normaal in Zelhem en geproduceerd door de drummer van Achterhoekse popgroep, Fokke de Jong. "Vier jaar geleden zouden we al een album opnemen in de Normaalstudio", vertelt gitarist Kees Wondergem van Surrender. "Alleen stond Normaal toen op kantelen door ruzie met de manager en gedoe over geld. De studio hadden ze toen in principe verkocht. We zijn destijds uitgeweken naar een studio in Groningen. Fokke de Jong kenden we omdat hij wel eens met ons heeft meegespeeld. Als Normaal niet optreedt, heeft hij een eigen bandje. Dat hebben wij een keer naar Zeeland gehaald. Hoe gaat dat dan? Na afloop zit je aan tafel met een biertje, je vraagt: Wat doe je voor de rest? en je hoort dat hij producer is. Dan is de afspraak snel gemaakt."
De Jong heeft Surrender geleerd van het geijkte pad af te wijken, vertelt Wondergem. "We hadden dertien of veertien nummers op een demo opgenomen. Die wilden we in Zelhem gaan inspelen, maar hij was het niet eens met de standaardopbouw van coupletje, refreintje, coupletje, solootje. Hij gooide van alles om. Eerst viel het best tegen om onder tijdsdruk dingen die je in je kop hebt zitten ineens anders te doen, maar het resultaat is ernaar. Dit is ons beste product tot nu toe."
"Net als wij maakt Normaal dialectrock. Zij zingen weliswaar in het Achterhoeks en wij in het Zeeuws, maar belangrijk is de sfeer waarin we werkten, de omgeving en de mensen. Zoals een kunstschilder zich waarschijnlijk beter op zijn gemak voelt in de polder dan in de Walstraat in Vlissingen, zo zaten wij liever in Zelhem dan in een studio in Rotterdam waar iedereen zou denken: 'Wat zegt-ie nou?' Waar of je je het lekkerst voelt, doe je het liefst je kunstje."
Voor de lol
Wondergem beseft dat door deze samenwerking mensen Surrender zullen blijven omschrijven als de 'Zeeuwse Normaal'. Onterecht, vindt hij. "Er zijn, wel overeenkomsten, maar Surrender heeft toch iets eigens. De muziek van Normaal is meer geënt op rock 'n' roll, die van ons op bluesrock. En onze teksten zijn geen liefdesstories of politieke meningen. Normaal zingt over de Betuwelijn en de mkz. Wij hebben één keer iets over de Westerscheldetunnel gedaan, maar we voelen ons geen Bob Dylan-figuren. We doen het voor de lol. We hebben wel nummers over levenswijsheden en over Zeeland natuurlijk."
Anders dan Normaal is Surrender er ook niet op uit hits te scoren. De hobby wordt steeds professioneler uitgevoerd, maar landelijk succes najagen is er niet meer bij. Wondergem: "Daar zou ik heel moe van worden. Veel bands in Zeeland beginnen met de hoogste verwachtingen. Ze hebben eigen nummers, een platenmaatschappij heeft belangstelling, maar uiteindelijk valt het tegen en dondert het bandje uit elkaar. Wij hebben besloten op ons gemak naar een steeds hoger niveau te groeien. We hebben ons lesje geleerd met N8werk. We hadden de ambitie het platteland van de Achterhoek en Brabant te veroveren, maar wil je daar twintig keer per jaar spelen, dan moeten ze je wel kennen. Dus óf je moet een hit hebben op Radio 3 óf je moet heel Nederland tien jaar lang platspelen, zoals de Juke Joints dat hebben gedaan. Die hit hebben we niet en we voelen ons een beetje te oud om twee keer per week naar Drente of Friesland te rijden. Daarom richten we ons nu op de blinde vlekken in Zeeland. In Zeeuws-Vlaanderen zijn we nog niet zo bekend en in Tholen hebben we wel aanhang maar dat buiten we niet genoeg uit. Dat hebben we ons nu als taak gesteld, Zeeland eens goed afwerken."
