4 oktober 2001 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Ambras neemt het leven niet te zwaar
door René Hoonhorst
HULST - Van ambras in de betekenis van 'verlegenheid' had Piet Scheerders niet eerder gehoord. De tweede betekenis die de dikke Van Dale geeft: 'drukte, ophef, poeha', komt meer in de buurt. Bij het aannemen van de naam dacht de Hulster volksgroep twintig jaar geleden niet direct aan 'het maken van oorlog of ruzie, maar aan gezellige drukte in het café'.
Met handen en voeten discussiëren in een rumoerige kroeg. Af en toe met de vuist op tafel slaan, maar de gesprekken altijd eindigen met een lach. Die stemming probeerden de vier volksmuzikanten in de groepsnaam uit te drukken. Want dat was de sfeer die ze in hun veelal schalkse volksliedjes ook uitdroegen. Bovendien bekt Ambras ook nog eens lekker, stelt Scheerders.
Twee decennia geleden, oktober 1981, voegde Piet Scheerders zich bij drie muzikanten die het hart waren van het orkest van Hava Naguila, de volksdansgroep uit Vogelwaarde. Het Duo Ellende, dat hij met collegaonderwijzer Diek Busch vormde, was net opgedoekt, omdat Busch het te druk kreeg met andere activiteiten. Rob van Bellen (viool), Hans van Bellen (gitaar en zang) en Jos Neve (accordeon, bas en zang) musiceerden op een wat hoger niveau dan Scheerders, bekent Piet ruiterlijk. Maar ze konden wel iemand gebruiken die altijd op zoek was naar ludieke volksliedjes, zelf teksten schreef en de nummers een beetje vlot aan elkaar praatte. Dat Piet van Rapenburg afkomstig was, was daarbij meegenomen. Iemand die nog uit ervaring weet dat je als Rapenburger beter niet op de kermis van d'n Bosch (Boschkapelle) kon komen en als Bosschenaar liever wegbleef van de Rapenburgse foor heeft tenslotte toch een streepje voor.
Dat Scheerders als tekstschrijver en aan-elkaar-prater voor de buitenwereld direct zo'n beetje de leider van de band werd, zette nimmer kwaad bloed bij de anderen. Scheerders is trouwens de eerste om toe te geven dat de liedjes - of hij ze nou aan de vergetelheid ontrukt of zelf schrijft - nooit zo goed zouden klinken als hij ze alleen zou uitvoeren. "Ik zorg voor de meeste teksten, maar de andere Ambrasleden brengen de liedjes tot leven met hun muzikaliteit. Zij versieren een eenvoudige melodielijn met muzikale vondsten of komen na een tijdje improviseren zelf met een goed in het gehoor liggende melodie." Ambras groeide in twee decennia uit tot een hecht collectief. De aanvullende muzikale kwaliteiten van het kwartet 'ambrasmakers' en het succes dat ze van het begin af aan oogsten, zijn natuurlijk belangrijke bouwstenen voor het collectief. Maar hun vriendschap door dik en dun is het cement van het kwartet.
Katholieke-traditie
Ambras wortelt in de (Zeeuws)Vlaamse, katholieke traditie. Het leven moet niet al te zwaar worden opgenomen, achter elke wolk komt op een gegeven moment de zon weer tevoorschijn. "Onze teksten zijn wat ondeugender, wat schalkser dan die van veel collega's aan de overkant. Wij zingen graag over een lekkere meid of een pint, terwijl ze het aan de overkant bij bomen of mist op de dijk houden. Dat het bourgondische ook op Walcheren en de Bevelanden aanslaat, merken we al sinds jaar en dag. Ik heb me dan ook altijd afgevraagd waarom het Westkappels kwartet bij een nummer van zo'n zestien coupletten de laatste, wat pikantere, strofe weglaat. Ook aan de overkant kunnen ze daar tijdens een avondje uit wel om lachen." Ambras geeft morgen en zaterdag jubileumconeerten in Den Dullaert in Hulst. Oud-collega's helpen om een selectie uit het repertoire te brengen.
