30 september 2000 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Ambras presenteert derde cd
door Eddy de Witte
HULST - Met de derde cd 'k èn beet ...! heeft de volksmuziekgroep Ambras weer menige gebeurtenis uit het Oost-ZeeuwsVlaamse muzikaal vastgelegd. De ludieke presentatie vond vrijdagavond onder het thema 'vissen' in een volle zaal van het gemeenschapseentrum Den Duilaert plaats. In een passende entourage: het podium was omgetoverd in een grote visstek compleet met fuiken en rietkraag. De vier leden van Ambras, Rob en Hans van Bellen, Jos Neve en Piet Scheerders, zingen op de cd achttien liedjes in het dialect uit het Land van Hulst.
Waar jaren geleden het dialect nog gezien werd als de taal van de mindere klasse, de niet 'welopgevoeden', breekt Ambras al bijna twintig jaar een lans voor de streektaal. "We hoeven ons niet meer te schamen voor onze taal", zegt Piet Scheerders. Het is een levend stuk van ons verleden, zelfs voor een deel nog van het heden. Dit dialect moeten we als cultuurgoed erkennen en zeker zien te behouden." George Sponselee en Ed Steijns visten als Laurel en Hardy de eerste twee cd's op die werden overhandigd aan burgemeester A. Kessen van Hulst en wethouder F. van Driessche van Hontenisse. Op 'k èn beet ...! is onder meer een plaatsje ingeruimd voor de ballade van Peer Vaal, de dijkgraaf uit Absdale, die altijd wel in is voor een grap en grol. Het oude bekende streekliedje waart in de buurt van Absdale nog rond en is door Ambras wat opgepoetst. Ook van historische oorsprong is het bezingen van de eerste vliegdemonstratie in Hulst door vlieger Van den Burg in de jaren twintig. Het speelde zich af waar nu De Blaauwe Hoeve staat.
Sfeerbeeld
Zoals gebruikelijk staan op de cd weer een aantal liedjes van de hand van Piet Scheerders. In Zeefs-Vlaanderen slaagt hij erin een zeer stemmig sfeerbeeld te scheppen van de streek. Mogelijk putten velen troost uit het besef dat men bij het ouder worden onmogelijk kan lijden aan alle kwalen die worden opgesomd in het lied Oud ooren. Tenzij je natuurlijk ook nog terecht komt in het kanaal van Gent naar Terneuzen zoals bezongen in Pjès en geel.
Verschillende artsen uit de streek maken hun opwachting in Het gasthuis, waar haarfijn de risico's van een ziekenhuisopname uit de doeken worden gedaan. Het jongere publiek wordt met de neus op wetenschappenlijke feiten gedrukt in het lied De pot mee bonen. Koester de eerste vijf jaren van het huwelijksleven, want het zal daarna nooit meer hetzelfde zijn. Het lied Mina over een vispartijtje op de Vogel bij Hengst dijk werd in 1997 bij de presentatie van de tweede cd in Den Dullaert op het podium nog gezongen door Ko van Hove. Hij was toen honderd jaar oud maar zijn pretogen blonken van de zo dubbelzinnige tekst.
Tijdens het avondvullend presentatieprogramma kwam het publiek aan haar trekken met luisterliedjes en meezingers. Piet Scheerders kreeg veel bijval met anekdotes.
