TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 67, februari / maart 2000 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
HENK LANTING & ROB LIEVESTRO
Laand van toen
(Maura Music, 1999MM063)
Henk Lanting maakt al lang muziek en schrijft sinds enkele jaren Drentse liedjes. Hij is lang geleden in een van de meest muzikale Drentse dorpen, Grollo, neergestreken. Daar kwam hij, nog niet zo lang geleden, Rob Lievestro tegen die er fluiten bouwt. Daarvoor speelde Lievestro op dit instrument o.a. in de Achterhoekse folkgroep "Twickel". Met zijn tweeën doken ze de studio van Lanting in en speelden een cd vol met leuke muziek. De combinatie van zang, gitaar en fluit kreeg nog meer diepgang door de steun van violist en gitarist Don Hofstee en contrabassist Rudy Vley. Het resultaat mag er zijn. De Drentse teksten bewegen zich inhoudelijk tussen poëtische uitingen en sprookjesachtige vertellingen. Dat is meestal aardig maar soms zijn de zinswendingen wat geconstrueerd. In De weg naor 't hemelriek geeft het refrein zelfs een wat traumatisch karakter aan de ongetwijfeld niet zo bedoelde tekst mee. Maar op alle tracks staat de muziek centraal en die verveelt nooit. Vijf van de tien nummers duren langer dan vijf minuten en ook die laten, naast terugkerende thema's, veel variatie horen. Uit de twee instrumentele nummers blijkt zowel het vakmanschap van de muzikanten als het (folk)-karakter van de muziek. Het gebeurt de laatste tijd gelukkig steeds vaker dat er in de dialectmuziek goede cd's verschijnen. Deze schijf behoort in dat genre zeker tot de top.
Joop van den Bremen
THE MOSAM SKIFFLE TRAIN
Rent Party
(Marlstone, CDL 9927)
Scheissegal
(Marlstone, CDS 9919)
SJRA PUTS
Waat ein waer / Wat een weer
(Marlstone, CDS 9914)
Skiffle is gezellige muziek. De muziekvorm was aan het eind van de vijftiger jaren in West Europa maar vooral in Engeland zeer populair. Ondanks de grote steun die skiffle voor vele popartiesten in hun muzikale groei is geweest, lijkt de muziek praktisch uitgestorven. Maar niet in Limburg waar een stel enthousiastelingen de muzikale draad weer heeft opgepakt. Toch luisteren de Limburgers meer naar Ierse muziek en blue grass dan naar Lonnie Donegan. Nog niet de helft van de tracks blijkt skiffle. Zanger Maddi Bleize heeft een tenorstem met ingebouwde smart en zou zo mee kunnen zingen met de Furey's. Dat in tegenstelling tot Harrie Sillen die iets doet tussen zingen en spreken in. Maar het gaat bij skiffle natuurlijk niet om de zang maar om de muziek. Die is soms traag, soms levendig maar wordt vooral getrokken door de viool van Marcel van Wersch. Dat lukt hem prima in zeer uiteenlopende stijlen; vooral in de blue grass- en Ierse nummers. Het gaat iets minder in het cajunachtige La rue. En zo blijkt een viool als skiffle-instrument ook niet gek. De oudere jongeren genieten duidelijk van hun creaties die praktisch meehelpen om hun mid-life crisis op muzikale wijze te verwerken. Twee tracks van de cd zijn ook op de single Scheissegal (CDS 9919) uitgebracht. De doorgewinterde skifflers dachten op deze manier wellicht nog een vleugje carnaval mee te kunnen pakken.
De bekende Limburgse zanger Sjra (Gérard) Puts kijkt door het bronsgroen eikenhout naar het weer en zingt daarover. De titelsong Waat ein waer brengt hij niet alleen in het Limburgs, maar ook in het "Hollands" ten gehore. Die laatste versie klinkt deftiger en had natuurlijk niet echt gehoeven. De meeste Niet-Limburgers zullen het authentiek Limburgs ook wel waarderen en de echte Limburgers zitten daar natuurlijk niet op te wachten. Maar hoe dan ook, de cd ademt de in deze tijd zo gewenste, typisch Limburgse bloaskapelsfeer uit.