DE STROATLANTEERNS

Elegie veur Willem Wilmink

De stroatlanteerns mait oet blievn noe,
könt gin verlichting geavn
veur wel zich in n duustern bangt
en meant nich meer te leavn.
Zee deudn teagn t onröstig keend:
'Iej bint nich dood en ok nich bleend.'
De stroatlanteerns mait oet blievn noe,
könt gin verlichting geavn

In n heuksken van de loch,
woar wa Duvel komn mag
en woar ze dat ok preuft,
is nen hemmel veur wel der nich in geleuft.
Doareargns, biej Paleis t Loo,
lacht oalde kammeröa zich too.
'Zo, Willem, wa'j der a?'
zegt Harry Bannink bliej en dan
doot ze n Duveltjen der oet
en kiekt wat deur de roet.

Stroatlanteerns mait oet blievn noe,
könt gin verlichting geavn
veur wel in zien weerlds bestoan
zoovöl gedichtn hef schreavn.
Wel oons zoovöl lechtkes hef doan
is der tuskenoet egoan.
De stroatlanteerns mait oet blievn noe,
kont gin verlichting geavn.

Tekst: FRED VAN DE VEN
Muziek: TRIOOO / HARM BRAAM

Van de cd "Op nen dag" (2006)

naar Triooo

Deze pagina is bijgewerkt op