18 mei 2009 |
De Stentor op het web |
Verlate lintjesregen voor Wiejes Cabaret
door onze correspondent Anja Klein Wassink
WIJHE - Anton Kleine Schaars en Gerrit Hulleman werden zaterdag na afloop van de voorstelling 'Kom'n en Goan' koninklijk onderscheiden voor hun culturele bijdrage in de streektaal. Een plechtig moment en tegelijkertijd een voortzetting van het humoristische programma, maar dan met drie mannen in de hoofdrol.
Want ook burgemeester Ton Strien kreeg met zijn toespraak waarin hij regelmatig werd onderbroken door het tweetal de lachers op zijn hand.
Door de dramatische voorval in Apeldoorn en de afgelasting van hun optreden op Koninginnedag kwam voor Gerrit en Anton het koninklijke goud niet meer als verrassing. En daar werden tussen de regels door tijdens hun optreden steeds grappen over gemaakt.
Gewezen werd op de kleine versiering op hun blouses: ,,Kijk, precies vijf centimeter boven het tepeltje, daar moet die straks opgespeld worden.'' En quasi beledigd: ,,Die onderscheiding hadden we eigenlijk al veel eerder verwacht.'' Daar zit wat in als je bedenkt dat dit tweetal al sinds 1977 het publiek weet te vermaken en inmiddels zo'n 300 liedjes heeft gemaakt in de streektaal. Ze begonnen die zomer met vijf nummers die ze ter hoogte van de Nicolaaskerk drie uur lang gezongen hebben. Steeds dezelfde liedjes zonder dat iemand dat door had. Voor het eerst in de geschiedenis zorgde dit optreden voor een volledige blokkade van de Langstraat.
Ton Strien roemde Gerrit om zijn droge humor, woordspelletjes, zijn rake grappen en het kunst van zingen op zijn gemak. Bij Anton werd hij emotioneel: ,,Een troubadour die liefkozend zijn snaren beroerd.'' Waar en niet waar! Want vlak voordat burgemeester en wethouders de zaal binnenkwamen voor het plechtige moment had Anton zo hard op zijn gitaar geramd dat hij verstrikt raakte in een geknapte snaar.
Nu dus een Koninklijk Wiejes Cabaret met twee humoristische bobo's en een band die zorgt dat zij er staan en de nummers meer body krijgen. Anton en Gerrit zijn leuk, geweldige plaagstootjes dan weer heel fijngevoelig. En vooral dat laatste komt extra uit de verf door zangeres Rozanne van Munster met haar bijzondere stem. En een vette blues of het melancholische lied over de trein zonder Jan Muizelaar op piano/keybord, Wouter Muizelaar op gitaar/bas en drummer Floris Blom zou absoluut dat gouden randje missen.