naar Triooo
Deze pagina is bijgewerkt op
de ROSKAM
vrijdag 10 maart 2006
Jaargang 12, nummer 10
Triooo doet ’t met een mannetje meer op tweede cd
De Enschedees-Hengelose formatie Triooo presenteerde in het eerste weekend van de dialectmaand maart haar tweede cd. Bijna acht jaar na Zo dan! is er eindelijk de opvolger: Op nen dag, naar een liedtekst van Willem Wilmink. Triooo is in meerdere opzichten gegroeid. De oorspronkelijke bezetting met zanger Fred van de Ven en de multi-instrumentalisten Harm Braam en René Vrieler (alledrie iets dikker geworden) is uitgebreid met Henk van de Wetering. Een kwartet, inderdaad. Van de Wetering is alweer een aantal jaren de vaste man achter het drumstel. Met hem erbij heeft Triooo zich ontwikkeld van een akoestisch folkgroepje tot een, bij tijd en wijle, stevige band. Natuurlijk is dat ook de verdienste van Braam en Vrieler. Dat span weet echt van pingelen, toeten en blazen. Mandoline, ukelele, eenrijer, (bas-, elektrische, lapsteel-) gitaar, tenorsax, baritonsax... Ongeveer de hele muziekwinkel halen ze van stal.
De nieuwe cd is opgenomen tussen juni 2002 en november 2005, in de Silvox Studio in het Achterhoekse Silvolde. Fred van de Ven kijkt er met plezier op terug: "De omstandigheden in de studio waren ideaal. Zo inspirerend dat we ter plekke nieuwe nummers bedachten. Vooral met de stemmen is heel veel mogelijk door opnametracks, over elkaar te dubben."
Het liedje Lekker ding is op een Twentse tekst van Art Linde, de enkele jaren geleden overleden oud-directeur van theater Concordia. Van de Ven: "Het schijnt een vertaling te zijn van een oude Ierse traditional, maar wij weten niet welke." Een andere bijzondere medewerker aan de cd is Sietze Dolstra. Hij leverde de toen nog onvertwentste tekst aan voor Pad van de leefde. Het liedje komt uit de musical over Jan Cremer die in Enschede is opgevoerd.
Van de Ven was daar toen ook zelf bij betrokken: "De leden van Triooo deden een muzikale tussenact als straatorkest." Verder een paar aardige tekstbijdragen van Gerrit Bellers. De Enschedeër bedient zich van een aanstekelijk Twents. Maar toch is het goed dat op de cd ook twee Iiedjes staan in het Nederlands. Triooo is nog net iets te bruisend om zich als koning eenoog terug te trekken in het kleine wereldje van het dialect.
De cd is ook een beetje een ode aan Willem Wilmink. Op nen dag dreenk iej gen Grolsch meer zo begint de titelsong, afkomstig uit de musical De Pathmosprinses. Triooo belooft in De stroatlimteerns, een elegie voor de in 2003 overleden dichter, dat in de hemel een Duveltje voor hem klaar staat. Wie aan Wilmink komt komt aan Van de Ven. De Hengeloër windt zich op als op de radio zijn grote idool na een verscouplet wordt weggedraaid: "Dat kan toch niet. Een man als Wilmink, die zoveel te melden heeft, hoor je uit te laten praten." In een e-mail heeft Van de Ven dat ook aan de regionale zender laten weten. Tussen muzikanten onderling is de sfeer over het algemeen heel gemoedelijk. De sociale verbanden Iopen vaak op een prettige manier door elkaar heen. Leden van Triooo speelden bijvoorbeeld in Quasimodo, het begeleidingsorkest van Wilmink. En deze schreef Cowboy Fred toen de frontzanger van Triooo vijftig werd. Van de Ven zingt ook in het Hengelose koor Kanaljerood. Zes mensen daaruit hebben, onder leiding van Bellers, het huiskamerkoor Sans Anne gevormd. Ze zijn te horen in de toepasselijke afsluiting Wiej goat op hoes an.
Oorspronkelijk is het een volkswijsje uit de Balkan, en zodra René Vrieler aan een harmonica trekt dan is het feest.
Bennie Sieverink
naar Triooo