6 juni 2001 |
De Stentor op het web |
Dika: feministe
op klompen
door BERT JANSSEN
ALMELO - Joke Wanschers-Eshuis, beter bekend als Dika van de Wierdense Revue, overleed gistermiddag in het Almelose Twenteborgziekenhuis. Ze werd 81, als oudste van het baanbrekende dialectgezelschap. Een koningin van het gewone volk is er niet meer.
Herman Finkers zegt het mooi, op zijn cd "Zijn minst beroerde Liedjes". De Almelose schouwburg was in zijn jonge jaren een pand voor alles met een deftige titel, van doctor tot, ingenieur. "Behalve als de Wierdense Revue er stond. Dan kwam iedereen behalve de dokter en de notaris", meldt Finkers. Veel schouwburgdirecteuren kunnen dat beamen. Want waar recensenten hun neus ophaalden voor de"platte" humor van Joke Wanschers en haar partners, daar schaterde het "voetvolk" zowat een halve eeuw. Zaal aan zaal zat mudvol. Dika, Graads, Moo en Hennik - lang geleden ontstaan uit amateurshows voor het Rode Kruis in Wierden - stalen de harten van iedere gewone man "achter" Rijn en IJssel. En Dika, de oudste en op toneel de venijnigste van de vier, werd hun positief-schetterende koningin. Als zij vertelde, sprak een feministe op klompen, met een tong scherper dan een scheermes, met blikken onder de knipmuts die sprankelden. Zo vertelde ze in een conference hoe ze echtgenoot Graads had gekozen. Zij dus. Nou, er was weinig keus in de buurt èn hij had een autootje. Dat telde. Ze gingen toeren door de natuur. Onderweg vroeg Graads, naar buiten wijzend, of ze hier niet zouden gaan picknicken. Dika's subiete antwoord: Ik vind 't wal goed, mar loaw eerst oons brood opetten...".
Met Finkers nam Joke Wanschers haar laatste nummer voor een cd op: een boerenversie van het kibbelduet van Finkers en Brigitte Kaandorp.
