Nieuwsblad
van het noorden

11 maart 1998
Opgegaan in het Dagblad van het noorden

Tweeluik over
Willy Alberti

Willy Alberti, de Amsterdamse 'tenora Napolitano', stierf in 1985, maar zijn liedjes zijn nog steeds springlevend. Dat bewijzen Henk van de Wei en Guus van Waveren, die een visueel eerbetoon maakten aan Willy Alberti. Het tweeluik, waarvan de AVRO vanavond (Nederland 1, 21.04 uur) het eerste deel op het scherm brengt is geen chronogisch overzicht van de muzikale prestaties van de Jordanees in hart en nieren. 'De onvergetelijke Willy Alberti' is eerder een duidelijk met veel liefde vervaardigd sfeerportret, opgebouwd aan de hand van oude geluids- en televisiefragmenten, hints uit het familiearchief van de Alberti's en natuurlijk zijn liedjes die kunstig onder de filmpjes zijn gemonteerd.

door Monique Brandt

Oude vrienden, collega's en dochter Willeke, weduwe Ria en zoon Tonny halen herinneringen op aan Alberti, die in 1928 als Careltje Verbrugge werd geboren in de Amsterdamse Konijnenstraat. Zijn familie was straatarm. Samen met zijn neef Jantje van Musscher, later Johnny Jordaan, zong hij op bruiloften en partijen, op straat en in kroegen om wat geld te verdienen. Zijn Ome Henk kleedde hem en betaalde zijn zanglessen.
Op zijn dertiende won Careltje een talentenjacht op het Rembrandtsplein en vervolgens kwam hij in het volkstoneel terecht. Hij speelde talloze kinderrollen waarbij hij acteerde en zong. In die tijd mocht hij ook zijn eerste plaatje maken: Ik ben zo alleen. In de film horen we Alberti vertellen hoe hij van de zenuwen bij de opname van dat plaatje tweemaal hetzelfde refrein song. Niemand had het echter in de gaten en het plaatje werd zo uitgebracht.
Na de oorlog werd hij bekend als zanger van het Italiaanse lied. Het liedje Marina werd een wereldhit die hem optredens in Amerika bezorgde. Hij trok er volle zalen met voornamelijk ex-Italianen, die hem enthousiast in hun moedertaal toespraken. Zelf sprak Alberti echter geen woord Italiaans.
Een lange tournee door Amerika en zelfs een kerstoptreden in Carnegie Hall liet hij aan zich voorbij gaan: hij was liever thuis bij vrouw en kinderen. Alberti was daarnaast ook verknocht aan de Jordaan. Als hij met zijn gezin van vakantie terugkwam, reed hij voor het naar huis gaan steevast een rondje door zijn oude buurt.
Het was dan ook een logische stap dat hij zich ging toeleggen op het Nederlandse lied. Tekstdichter Willy Rex schreef voor hem succesvolle liedjes als Ik hou van jou mooi Amsterdam, Zijn jonge dochter Willeke vergezelde hem steeds vaker naar optredens en betrad uiteindelijk ook zelf het podium. Een van de eerste liedjes die de Alberti's als duo zongen was Zeg pappie: "Zeg pappie. mag ik ook zingen als ik groter ben?" Dat mocht.

De onvergetelijke Willy Alberti
AVRO. Ned 1, 21.09 uur, Deel 2: 18 maart.

terug naar Willy Alberti

Deze pagina is bijgewerkt op