Vier seizoenen

As in 't vûrjaor de bôôme wir gaon blaore
hil de natuur ût d'n dôôd lèkt op te staon
vuul ik m'n eige oak wir 'n bitje lève
't is of m'n oge en m'n hart noew opegaon
d'r vloeit noew bloed dûr hil m'n lèèf
d'r strômt noew waoter dûr de strôôm
d'r is noew lève noew geluid
en blaore zat vûr elken bôôm
't is van 'n schoonheid die zich nie laot beschrève
mèr die ge as mins gewôôn moet ondergaon

De natuur telt stillekesaon d'r daoge
en Moeder Aarde wordt wèrmer elken dag
al wa ontkiemde in 't vûrjaor raokt voldraoge
verlaot de wèrmte van de schôôt waor 't in lag
't volle lève van de zomer
raokt hil diep in ieder hart
en de natuur in volle schoonheid
gèft aon mins en dier z'n part
tot in september 't liecht al wa gi dôôve
en de zon steeds minder schènt van dag tot dag

As dan de blaore gaon valle in november
dan val ik eigelijk 'n hil klein bitje mee
alle bôôme die leeke wel te stèrve
toen de wend z'n liste wôrdje zee
't een moment dan bende triest
ûmdè al 't schôn lèkt weggewaoid
't volgend ôgenblik wir blèj
umdè ge goed wit hoe da't schaoit
want nao de wenter wordt alle hergeboren
en dan herlèèf ik wir 'n heel klèèn bitje mee

As ge zo stilstao bè de lôôp van de seizoene
en bè oe eige as mins bent teruggekeerd
dan zulde, klèène mins, 'n bitje gaon begrèpe
wa dûr de kringlôôp van 't lève wordt geleerd
ge bent nie meer en oak nie minder
dan 'n stuk van die natuur
want nao de lente en de zomer
kûmt jouw herft en dan 't uur
dè ge zult valle mi de blaore van de bôôme
en g'in de aarde, waor ge ût komt bent teruggekeerd

Tekst: Jos Jansen
muziek: Taksie

naar Taksie

Deze pagina is bijgewerkt op