Lament voor Broabant

Umda de boer moes wijken vur asfalt en graniet,
En zijn weiden, vur Natuur haute couture
Umda ons Broabant moes groeien ok al ging da nie.
Is mijn land me nie mir puur...

Ik ken uren lopen dur je velden en je bos,
Langs de koeien, en de schoap in de wei,
Wor het gonst van de bijen, en zindert in de zon
Woar het leven houdt van mij.

Broabant, mijn hart, Broabant, mijn haard,
Broabant, hier leven, Is mij alles woord
En ik zie je troanen, en voel je stil verdriet.
Och, mijn Broabant, huil mar nie.

Waar de dichters rijmen van de noden van de ziel,
Waar het lied van vroeger verhaalt.
Waar de schilder de schoonheid vangt in rauwe stiel,
En de verteller ons verlangen vertaalt.

Broabant, mijn land, Broabant, mijn ziel,
Broabant, jouw eenvoud, Is waar Ik vur viel.
En ik zie je troanen, en voel je stil verdriet.
Och, mijn Broabant, huil mar nie.

Geluk is maakbaar en schoonheid is te koop,
Ja, het leven is goe als ge wint.
Maar gij wordt verkwanseld, kuurt op de grote hoop,
Vergeven aan het spel van gewin.

Broabant, mijn hart, Broabant, mijn haard,
Broabant, jouw welzijn, Is mij alles waard
En ik zie je troanen, en voel je stil verdriet.
Och, mijn Borabant, huil mor nie.
En ik zie je troanen, en voel je stil verdriet.
Och, mijn Broabant, huil mor nie.

Tekst en muziek: Roland Verstappen

naar Roland Verstappen

Deze pagina is bijgewerkt op