Niemand meer bellen

Zo gaat da dan. 30 jaar, kèk 50 jaar veuruit.
Wie ben ik dan, waar ben ik dan, hoe zie ik er dan uit?
Saam mè jou, of niemand meer! Da denk ik dan meteen.
'T lèkt me niks, as ge over blijft, dan bende zo alleen.

En kunde niemand meer bellen.
En hedde ginne troost.
Niemand meer bellen.
En gade eenzaam dood.

Een bietje vreug om bij stil te staan. Da weet ik ôk wel weer.
Maar af en toe 's stil gaan staan. Want anders gade neer.
En ik ben best bang om dood te gaan. Daar gadet hier nie um.
Maar 't liefst gelijk mè jou m'n lief, omda'k anders nie ver kum.

Dan kan ik niemand meer bellen.
En heb ik ginne troost.
Niemand meer bellen.
En gade eenzaam dood.

Dus as ik dan alleen overblijf, en da klink misschien wel raar.
Dan laat mij ôk meteen gaan en zie ik oe wel daar.

Dan hoef ik niemand meer bellen.
Nie meer in de kou.
Niemand te bellen.
En ben ik weer bij jou.

Tekst en muziek: Björn van der Doelen

naar Björn van der Doelen

Deze pagina is bijgewerkt op