34, Jaargang 9, nummer 2, juni 2012 |
Brabants op het web |
Cor Swanenberg
Voor u beluisterd
Lijflied van Gerard van Maasakkers
We mochten een van de try outs beleven van de jongste show van Gerard van Maasakkers in het Bossche Koningstheater. We werden weer ondergedompeld in die innemende warme sfeer! Zijn liedjes hebben iets puurs en ongecompliceerds en zijn altijd bijzonder melodieus.
Lijflied heet de nieuwe cd van Gerard van Maasakkers en de titel, zowel als de cover geven aan dat de maker zich blootstelt. Dat deze zanger zich kwetsbaar op durft stellen, mag bekend verondersteld worden. Hij heeft eerder over de meest intieme gevoelens geschreven en gezongen. En dat lijkt steeds meer het handelsmerk van deze begaafde Brabantse artiest. Zijn werk is vaak autobiografisch en dat is niet anders in het titellied: “Hier staat ie dan / ‘nen blote man mee kleren aan / en hier onder m’n huid klopt m’n hart / en da geeft ‘t tempo aan / ik ben nog spring, springlevend / nou ja, ‘n bietje minder ‘spring’ / mer genoeg um nog te zingen / van m’n lijf en van m’n leden / verleden en van heden / en van wat-er in de toekomst allemaal komen kan / vur dezen blote man / mee kleren aan.” Je ziet en hoort tegelijkertijd hoe licht de dialecttoets van de zangtaal van Gerard is. Dat is ook logisch, want hij wil in het hele land verstaan worden. Samen met de cd kregen we een verbluffende tourlijst van zijn gelijknamige show Lijflied toegezonden; maar liefst 65 voorstellingen staan vermeld tussen oktober 2011 en juni 2012! Van Maasakkers is landelijk doorgebroken en dat is zeker dik verdiend. Merkwaardig is eigenlijk dat hij nog geen voorstellingen in België geeft. Gerard van Maasakkers is een fenomeen. Lijflied is al zijn vijftiende plaat na 1978 en het is zeker niet de minste.
Prachtige gestolde weemoed klinkt door in Koffie, het poëtische mijmerlied over het lege huis van zijn ouders. In het refrein laat hij zijn overleden moeder aan het woord: “dag jongen, welkom thuis, zal ik koffie vur oe zetten / of hedde genen tijd / komt er mer in, vat ‘ne stoel / ge raakt oewe jas wel ergens kwijt.“ Het lied Ik kom wa later is gebaseerd op een overwonnen dip in het leven.
Van Maasakkers bezingt fysiek en psyche. Er zit verdriet en liefde in de liederen Te mooi (om waar te zijn) (over verwarrende onbereikbare liefde) en Zomaar onverwacht (over de verbroken relatie). Wat het brein bezig houdt, is te horen in het liefdeslied Ik neem jou mee. Ook Ach Melanie gaat over de liefde: “ach Melanie / de liefde doe mar wa mee jou, per ongeluk geen vijftien meer / per ongeluk vrouw....” Serene hunkering klinkt door in het schitterend gezongen Oceaan, dat in lange volslagen stilte eindigt. Kleine Gerard is gebouwd op jeugdherinnering en retrospectie. Karavaan gaat over de verlate vrijetijdsrenners. “Mee de wind op kop, op het grote blad / zestien op een rij / iedere zondag komen ze voorbij...” Maar Jo, och arm, “houdt ze nie bij”. Hoe schoon is mijn heide heet het humoristische slotlied. In het refrein zingt de zaal de bekende regels van deze ‘evergreen’ met overtuiging mee. Er wordt afgerekend met de grijze golf die ‘zijn’ heide doorkruist en hem denkt te herkennen: “ee Theo, zingt ‘s iets!” De zanger verzucht: “bewaar me Lieven Heer voor / senioren op de fiets.” Dat het laatste gegeven waarschijnlijk ook autobiografisch is, kunnen wij bevestigen, omdat we zelf fietsend op de Leenderheide onderweg naar de Achelse Kluis de zanger ooit ontmoetten en hem per ongeluk stoorden tijdens zijn wekelijkse meditatieve inspiratietocht.
De cd met twaalf sterke nummers gaat over gevoel en heeft ware hoogtepunten. De liedjes liggen lekker in het gehoor en zijn altijd melodieus en bijzonder van taal. Er zanger vertelt met groot gemak in weinig woorden. Denkelijk is dat laatste het geheim van de smid; het geheel is heel herkenbaar en makkelijk toegankelijk. Het lijkt eenvoudig, maar het is zeer weloverwogen. Ook de tekstbijdragen van Peer Wittenbols mogen hier zeker niet onvermeld blijven. En natuurlijk heeft Van Maasakkers zich weer omringd door voortreffelijke muzikanten: Harrie Hendriks, Mike Roelofs en Arthur Lijten.
De cd ademt de sfeer van de voorstelling en dat is geen wonder: het betreft live opnamen uit zijn theatervoorstellingen in Bergeijk, Oosterhout en Amsterdam.
Gerard van Maasakkers mag gezien worden als een groot ambassadeur van de zachte ‘g’. Hij heeft aansprekende, herkenbare thema's, een aangename eigen sound. Ranonkels, het indrukwekkende in de show vertolkte lied over euthanasie (Willem-Jan gaat dood) staat niet op de cd, maar is gratis te beluisteren op de hieronder vermelde site.
De cd gaat vergezeld van een verhelderend tekstboekje. Daaruit citeren we de laatste strofe van Lijflied: “hier staat-ie dan, hoe’t worden kan / daar heb ik nog geen foto van / ik adem in, ik adem uit / en hier onder mijn rimpelhuid klopt m’n hart / mer op ‘nen dag dan is ‘t gedaan / ik wil nog zolang leven / zolang ‘t lijf ‘n bietje wil/ zolang ik me nog nie verveel / in m’n bed nog wa presteer / dan doen we ‘t nog ‘ne keer / en zolang ik mer nieuwsgierig blijf en denken kan, /hoef ik m’n beste pak / nog lang nie aan / ik was nog nie van plan / um dood te gaan.”
Hopelijk gaat Gerard van Maasakkers nog lang door, want zijn liedjes worden steeds beter.
Info: www.gerardvanmaasakkers.com
