31, Jaargang 8, nummer 3, september 2011 |
Brabants op het web |
Joop van den Bremen
Nader beluisterd
Vandiekomsa
Het was druk en gezellig op de Dag van de Spoorzône eind mei in Tilburg. Debatten, presentaties, brainstormsessies, rondleidingen en minisymposia trokken een gemêleerd publiek naar het terrein van de NS-werkplaats. Tussen de activiteiten door speelde in de voormalige wagenmakerij 'Vandiekomsa'. Het trio bestaat uit David Cornelissen (banjo, mandoline, fluit en zang) Ramon de Louw (zang en bodhran) en Hein Augustijn (gitaar en zang). Het drietal was voor de gelegenheid uitgebreid met contrabassist Johan Smit. Na afloop ontsprong er op een nabijgelegen terrasje een levendig gesprek met de groep. Daarin passeerden de start, de muziek en de toekomst van de Brabantse dertigers.
Hein Augustijn had in 2007 wel zin om samen muziek te maken. Hij plaatste een berichtje op Folkforum. Brabantse volksmuziek had zijn voorkeur: “Ik kan mij van vroeger herinneren dat ik voor de platenspeler van ons Pa en ons Ma zat. In mijn handen platen van 'De Veulpoepers' en zo, Gerard van Maasakkers en af en toe 'Dommelvolk'. Daar hadden ze dan niet zoveel van. Dus ja, dat was thuis normaal eigenlijk.”
Ramon zag het berichtje op internet en moest aan David denken. “Ik kende hem via familie en van concerten van ‘We-nun Henk’. Ik dacht, 'als die twee bij elkaar komen dan moeten er een heleboel mensen zijn die interesse hebben'.”
David hoefde niet lang na te denken: “Ramon heeft mij aan Hein gekoppeld en ik ben met alle plezier mee gaan doen.” Na een kort avontuur met een accordeonist ontstond uiteindelijk het huidige trio.
David: “Het was helemaal niet Ramon zijn idee om zelf muziek te gaan maken. Die wou alleen Hein aan mij koppelen. Toch leek het hem wel leuk om teksten te schrijven. Toen hij eenmaal met teksten kwam, was het ook wel leuk dat hij die zelf ging zingen. Dus zo is de band eigenlijk begonnen.”
In juni verscheen de eerste cd met prettige muziek en eigentijdse teksten, vooral in het Brabants. Op sommige tracks is een basgitaar, die Hein bespeelt, ingevoegd. De muziek krijgt er een volle klank door maar vooral de banjo en de mandoline zorgen voor een typisch eigen geluid. Die twee instrumenten kom je tegen in de blue grass-muziek. 'Vandiekomsa' hoort in dat genre zeker niet thuis.
“Het klinkt misschien iets traditioneler dan we eigenlijk zijn”, zegt David. “Ik vind het gewoon volksmuziek maar sommige nummers hebben ook wel een poppy kantje.” Hein wil de muziek niet in een hokje stoppen. “Als artiest mag je eigenlijk best zeggen: 'Dit is wat we zijn.' Of dat in een bepaald plaatje past, is niet zo relevant. Ik probeer dingen zo mooi mogelijk te maken.”
Ramon vindt het juist goed dat de muziek moeilijk te plaatsen is. “Mensen proberen dat toch wel, maar wij roeien met de riemen die we hebben.” Hij spiegelt zich een beetje aan ‘Katastroof’ uit Antwerpen. “Die doen gewoon wat ze leuk vinden en denken niet te veel 'we moeten een vorm uitstralen'. Ze zoeken bij optredens nummers die een beetje bij elkaar passen zodat het niet te rommelig wordt, maar voor de rest....”
De liedjes op de cd, die ook Vandiekomsa heet, zijn vooral eigen composities. De teksten lopen uiteen van guitig tot bloedserieus. Hein vindt 'Vandiekomsa' een serieus bandje. “Weinig kolder. We maken meer serieuze liedjes. Zeker de laatste tijd.” Ramon schetst die ontwikkeling als: “We zijn serieuzer dan we zelf dachten te zijn.”
De schijf opent met Lieve, een lekker lui klinkend lied vol verlangen. In Fratsen vertoont de hoofdrolspeler behalve slecht gedrag ook enige zelfreflectie. Het lied van de kiepenboer, volgt de geschiedenis van een Brabants boerenbedrijf vanaf de jaren dertig tot nu. De familiekroniek behandelt de opkomst en ondergang van een kippenboerderij. Het filosofisch getinte Wijter klinkt erg rustig en roept op tot bezinning. De mandoline op de achtergrond bevordert dat proces.
De wijvendans, in het Nederlands gezongen, is van alle tijden. De vrouwonvriendelijke elementen zijn zo karikaturaal, dat vrijwel iedereen er wel de humor van inziet. Ook in Tilburg. Daar leken de aanwezige vrouwen er de grootste lol aan te beleven. David bevestigt dat: “In het algemeen zijn het juist vrouwen die het aanvragen. Het is eigenlijk zo extreem. Alle clichés die mannen over vrouwen hebben, zijn er in verwerkt. Het komt wel eens voor dat mensen er niet zo blij mee zijn. Niet iedereen hoeft natuurlijk dezelfde humor te hebben als ik.”
Verlegen heeft net als Gij en ik de liefde als thema. In het eerste lied ontbreekt de durf om die liefde te betuigen. In het tweede rest de vaststelling, dat de passie voorbij is. In Theunisse blikt een man terug op zijn schooljaren en verplaatst zich in zijn idool, de wielrenner Gert Jan Theunisse.
De gruwelijke moord te Raamsdonk komt uit de verzameling van Harry Franken. Het is door het trio enigszins aangepast. 't Beste is er vort vanaf kraakt kort en helder enkele harde noten in onze huidige maatschappij. Bovendien telt de cd nog drie instrumentele nummers: In de Wespendans speelt David fluit, in de Fladderdans komen Ierse klanken voorbij en De aspergesteker sluit de cd af.
Rijksambtenaar Ramon woont in Tilburg maar werkt in Den Haag, Studentenbegeleider Hein werkt en woont in Utrecht en beroepsmuzikant David woont in Tilburg maar werkt daar niet altijd. Het plannen van repetities is dus niet eenvoudig. Ondanks die te nemen hobbels wil ‘Vandiekomsa’ met hun fris klinkende muziek een plekje in de Brabantse muziekscene veroveren. Hein weet zeker dat dat gaat lukken. “Het hoeft niet top of the bill te zijn, maar we gaan aan de weg timmeren en promotie maken. Een cd’tje uit en de boer op.”
'Vandiekomsa'
Vandiekomsa
www.vandiekomsa.nl
