31, Jaargang 8, nummer 3, oktober |
Brabants op het web |
Cor Swanenberg
Voor u beluisterd
Het liedjesdagboek van
Niek Baeten
Niek Baeten (Rijen, 1950) was dertig jaar lang beeldend creatief vaktherapeut. Hij weet als geen ander dat bij beeldend werken gevoelens bespreekbaar kunnen worden en heeft daarover een belangrijk boek gepubliceerd: Beeldende therapie.
Baeten, nu woonachtig in Vught, volgde de opleiding aan de Kunstacademie Sint Joost te Breda en ging vervolgens naar de Academie voor Expressie in Utrecht. Enkele jaren werkte hij als autonoom kunstschilder en zelfs een jaar als huisman. Zijn schilderijen zijn expressionistisch en volledig geënt op gevoel. Naast zijn werk was hij zanger en gitarist in een dinerdansant kwartet, in jazzorkesten en bluesbands.
Door de jaren heen legde hij eigengemaakte liedjes in het Brabants vast. Enkele van de veertig liedjes uit zijn 'dagboek', die allemaal keurig zijn geregistreerd en opgenomen met een acht sporen recorder, heeft hij in 2007 in een studio opgenomen en uitgebracht op de mini-cd Dè doe oe goe. En al is hij niet zeker van zijn dialect, toch zijn die liedjes geschreven in het Brabants van zijn jeugd.
Zijn teksten gaan altijd over gevoel en daarbij zijn de klanken vaak maatgevend. De muziek kan jazzy, rock, country of pop klinken. Zijn voorkeur heeft rustige rock. Het gevolg is dat zijn Brabantse liedjes heel fris en eigentijds klinken. Ook al is de zanger zelf niet helemaal tevreden over de opnamen - hij mist wat warmte en had een enigszins andere muzikale invulling gewenst - toch geven de drie opgenomen liedjes een aardig inzicht in het gevarieerde muzikale arsenaal van Baeten.
Dè doe oe goe ligt lekker in het gehoor en wordt door luisteraars wel gekoppeld aan Ròwwen Hèze, terwijl Niek het al schreef toen de Limburgse band nog niet bestond. Goa nooit mir van mej heen is een mooi langzaam nummer dat het meeste recht doet aan de zingende bariton. Blek doaruk naait heeft taalkundig een 'pidgin'-kwaliteit, omdat het ten dele Engels in een Brabantse uitspraak geeft. Het is een van zijn eerste maaksels en heeft wel iets bijzonders.
Behalve Niek Baeten werkten Willem Beetsma (gitaar), Frank van Oldeniel (toetsen) en Jan van Loon (drums) aan de opnamen mee.
Nu hij net met pensioen is, heeft Niek mooie plannen: na het wennen aan zijn nieuwe dagindeling wil hij in zijn huis intieme concertjes gaan geven voor een klein publiek. Als de jongste dochter dadelijk naar Berlicum verhuisd is, moet er dat maar van komen. De zanger zoekt daarvoor nog wel een gitarist uit de buurt.
Baetens totale dagboek bestrijkt bijna veertig jaar. Alle liedjes zijn geboren uit emotie en spelen in de relatiesfeer. Er zijn vroege, licht puberale teksten bij. Eigenlijk zouden verschillende 'creaties' zeker een breder publiek verdienen, zoals Dè is nou zunde, In n'n trèn roas ik voort en Hee Carolina, meej oew wuivend hoar.
Niek Baeten is gezegend met een ruim muzikaal gevoel en een warme stem. Dat zorgt voor een aangename uitvoering van zijn songs. Hopelijk krijgen we nog veel meer te zien en te horen uit zijn liedjesdagboek. Voor meer informatie en cd's: n.baeten@home.nl
