26, Jaargang 7, nummer 2, juni 2010 |
Brabants op het web |
Voor u beluisterd
Zelfspot als handelsmerk
Gert van Boxtel uit Schaijk heeft zijn tweede Brabantse cd uitgebracht: Dà gezicht. Eerder mocht tijdschrift Brabants het lied Houdoe wanne van de vorige cd Tussen hoi en houdoe op de cd bij nummer 9 zetten. Gert van Boxtel is een olijke verschijning vol zelfspot. Over zijn voorkomen zingt hij zelf in het lied Ouw trui: "Gef men màr 'n ouw trui of unnen bonten boezeloen. Klompen ôn m'n voeten hek veul liever nog dan schoen. Geitewollesokke onder 'n te korte boks, dà komt al dor de galge, die houwen alles hoks." Ook de cd-titel verwijst naar de eigen verschijningsvorm, zoals het `voorwoord' nog eens extra aangeeft:
Dà gezicht veurop dà is van mijn,
't zou ôk een van m'n broers kunne zijn.
Dor 't ôn alle kante te belichte,
herkende duidelijk de "van Boxtel" gezichte.
Bovenin dôr zit 't brein en de belangrijkste herkenningslijn.
Ziede er enne lopen en denkte dà is hij,
Roep dan "Héj van Boxtel ", dan is die allang blij.
De nieuwe schijf van deze markante figuur biedt naast een dertiental liedjes ook enkele gedichten in dialect. Evenals zijn vorige cd telt deze nieuwe in totaal zestien nummers. Enkele liederen zijn op bestaande melodie en dat zijn zeker niet de minste. Zo is het openingsnummer en titellied Dà gezicht op de geleende muziek van Johnny Cash met het gitaarspel van Hennie Korsten een aardige binnenkomer en ook Witte muis op de melodie van Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh klinkt aangenaam.
De onderwerpen van de liedjes komen van heel kortbij. De inhoud van Kom mar achterum zal elke oudere Brabander volledig herkennen, evenals Op de mert en de Laaikes (van onze vader) en De wijsheid van ons Moeder.
Op het rijm van de liedjes valt wel wat aan te merken: in enkele teksten is er namelijk sprake van rijmdwang. En metrisch gezien rammelt het hier en daar. Het is knap om deze mankementen zangtechnisch te verbloemen, maar het zou niet nodig moeten zijn.
"Humor is mijn belangrijkste wapen; er mag gerust meer gelachen worden, er is al genoeg ellende," staat er te lezen op zijn website. Bij Gert van Boxtel is de grens tussen ernst en luim vaak heel dun. Veel tekst is ronduit kolderiek en zal menig luisteraar een lach bezorgen. Het brandweerlied Ôn de kant en de liedjes Hond en Plank zijn daar voorbeelden van.
De gesproken ironische tekst Johnny (mè de grote ore) charmeert mede door de begeleidende pianomuziek. Het stemmig vertolkte gedicht De Morgenzon (over het bekende Zeelandse uitgaanscentrum) doet denken aan Cowboy Gerard en zit vol mooi jeugdsentiment.
De cd heeft een tekstboekje en een geestig jasje. De Brabantse teksten zouden consequenter geschreven kunnen zijn.
Meer informatie: gertvanboxtel@home.nl of www.gertvanboxtel.nl.
