25, Jaargang 7, nummer 1, maart 2010 |
Brabants op het web |
Joop van den Bremen
Nader beluisterd
Toe mer, Cor en Jennemieke
Ooit was de Peel een moeilijk toegankelijk gebied en bracht de streek op de grens van Brabant en Limburg een scheiding tussen dialecten aan. In augustus 2009 vormde de Peel het decor voor “Misty Fields”. Op dat driedaags festival, dat voor de vierde keer in Asten plaatsvond, debuteerden Cor Mutsers en Jennemieke Snijders in het dialect. Gelijktijdig verscheen een cd: Toe mer.
Een paar maanden later duik ik, bijna letterlijk, met het tweetal de studio in die Mutsers onder zijn huis in Asten heeft ingericht. In het gesprek dat volgt, passeren veel onderwerpen, maar zingen, muziek, dialect en de teksten van ‘Ome Piet’ vormen de hoofdmoot.
Cor Mutsers (1957) studeerde in 1981 af op klassieke gitaar en deelde het podium met veel artiesten. Gé Reinders, Gerard van Maasakkers, Ilse de Lange, Mathilde Santing en Lenny Kuhr vormen daar slechts een greep uit. Mutsers wordt tot de beste gitaristen van Nederland gerekend. Ondanks dat vindt hij het noodzakelijk verder aan zijn gitaarspel te werken.
“Ik ben altijd met lichte muziek bezig geweest. De laatste anderhalf jaar ben ik dat klassiek weer op gaan pakken en dat valt me toch wel zwaar. Maar ik wil het ook niet opgeven.”
Jennemieke Snijders (1978) uit Heusden (bij Asten) heeft een zeer brede interesse. Op de middelbare school kon ze al moeilijk een vakkenpakket kiezen. “Ik vind eigenlijk alles leuk.” Tegenwoordig richt ze tuinen in en ontwerpt ze websites. Maar al veel langer is ze bezig met muziek. “Toen ik een jaar of veertien was, speelde ik al piano. Dus was ik in staat te begeleiden. Daar ging ik steeds meer bij zingen.” Sinds ‘mensenheugenis’ zet ze dan ook koortjes op de rails die ze vervolgens weer begeleidt.
Al ruim drie jaar vormen de twee een zang- en gitaarduo. Voordien hadden ze elkaar nog nooit ontmoet. Totdat Mutsers toevallig hoorde: “Oh Jennemieke Snijders, die moete bellen want die kan schôn zingen.” Dat deed hij: “Ik ben Cor, Jij bent Jennemieke hè? Zullen we eens wat gaan proberen. Zo is het ongeveer gegaan.”
Jennemieke spreekt thuis dialect: “Ja en niet alleen thuis. Het liefst overal.” Ook voor Cor is Brabants de voertaal: “Hier, in mijn ouderlijk huis, vanuit mijn nest zeg maar, en met heel veel mensen waarmee ik optrek.”
Toch zong het duo eigenlijk alleen Engelstalige covers tot de vraag kwam om op “Misty Fields” op te treden. Dat hadden ze twee jaar eerder ook al gedaan. “Maar,” zegt Cor, “nu werden we gevraagd op de dialectendag. Je moet dan toch een half uur, drie kwartier spelen.” “En in het Brabants,” benadrukt Jennemieke. “Dat zijn toch al snel tien nummers.”
Zoekend naar repertoire kwamen de teksten van Piet Snijders, de oom van Jennemieke, tevoorschijn. Die had in het verleden al materiaal aan Jennemieke gegeven. Het duo gebruikte teksten uit zijn dichtbundel en door hem hertaalde liedteksten vanuit het Engels in het Brabants.
“Er zijn teksten die we bijna letterlijk gebruikt hebben,” vertelt Cor. “Hij was erg geïnteresseerd. Hij heeft wat met muziek en het contact verloopt lekker soepel. De liedjes die we uitgekozen hebben, bleken hem ook te boeien.”
Cor vindt de teksten prachtig: “Zo dicht als die bij me staan zo dicht heeft die Engelse tekst nog nooit bij me gestaan. Nu snap ik de teksten, van a tot z, tot in detail. Dichterbij kan niet. Dit zegt mij alles. De gevoelswaarde in ieder woord die klopt. Dat kan ik juist nu overzien. Dat kan ik in het Nederlands ook wel, maar in het Brabants nog beter en in het ‘buitenlands’ gewoon niet.”
Tijdens het festival 'Misty Fields' vond de cd-presentatie van Toe mer plaats. “'k Zit lekker in mijn vel”, zingt Jennemieke Snijders in de opening (Ne schônen dag) en dat gevoel klinkt de hele cd door. Niet alle liedjes zijn even vrolijk maar toch lijkt het duo steeds hoopvol de toekomst in te willen stappen. De heldere stem van de zangeres en het sprankelende snarenspel van de oude rot in het gitaarvak laten het ene na het andere leuke liedje uit de mond en instrumenten rollen. De stem van Jennemieke combineert uitstekend met die van Mutsers. Het lijkt of zijn stem nog iets extra’s toevoegt. “Dat is precies mijn doel.” zegt hij. “Dat vind ik echt leuk. Dat zoek ik op. Als ik alleen ergens gitaar zou moeten spelen, dan zou ik het niet willen doen. Ik wil gewoon zingen. Zingen interesseert me altijd.”
Op de schijf staan tien tracks. Drie liedjes zijn helemaal nieuw. Het walsje Vrouwke in de Peel (tekst Piet Snijders, muziek Cor Mutsers) krijgt enkele leuke ritmische en muzikale wendingen mee. In Nen dag van Andersom (tekst Jennemieke Snijders, muziek Cor Mutsers) roept de zondagmorgen een heerlijk lentegevoel op. Jennemieke schreef ook een lied voor haar oudste nichtje, Altijd nieuw (vur Anne), waar Cor weer de muziek bij componeerde.
De rest van de schijf is gevuld met liedjes die anderen al eerder lieten horen. Bij Marie-Louise verschoof Willem Vermanderes West-Vlaams naar het Brabants. Jennemieke vertaalde Love will find you again, van Pierce Pettis, in Liefde veindt jou wel wer. De overige vijf covers kregen een Brabantse tekst van Piet Snijders mee. Zo hertaalde hij Plumbline, van Kelly Joe Phelps in Toe mer. Het enthousiasme spettert er vanaf en ook de andere liedjes stralen die prettige folk-countrysfeer uit.
Erg fraai klinkt de Keltische melodie Fear a'Bhata die het afsluitende, Van den herfst draagt. Kunstfluiter Geert Chatrou verhoogt daarbij de mystieke sfeer en een blaffende hond laat de luisteraar aan het eind enigszins verwonderd achter met een schijf vol fraaie liedjes.
Cor Mutsers en Jennemieke Snijders
Toe Mer (eigen uitgave)
Informatie: www.bijzonderoptreden.nl;
www.cormutsers.nl;
www.jennemieke.nl
