18 februari 2010 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Die bekende liedjes moeten even rusten
door Frank van den Muijsenberg
Natuurlijk had Gerard van Maasakkers de gemakkelijke route kunnen kiezen. Tot in lengte van dagen zou de zanger/songschrijver uit het Brabantse Budel zijn mooiste nummers kunnen zingen voor volle zalen, zoals hij ook deed tijdens zijn recente jubileumtournee. „Maar zou ik dat zelf leuk vinden? Nee dus. Die bekende liedjes hebben even rust nodig, anders worden het afgekloven hapjes. Ik ga verder", zegt Van Maasakkers.
En de zanger gaat voort met zijn theatervoorstelling Deze jongen, die een groot aantal nieuwe liedjes bevat. De show, die enkele weken geleden in première ging, moest Van Maasakkers twee weken geleden in Heinkenszand wegens familieomstandigheden afzeggen maar is vrijdag wel te zien in Wissenkerke.
De bekendste liedjesschrijver van Brabant leefde de twee voorbije jaren in een roes. Hij kreeg een Gouden Harp voor zijn complete oeuvre, vierde zijn dertigjarig jubileum als zanger tijdens een theatertoer, werd door vakgenoten geëerd met een tribute-album en scoorde tussen de bedrijven door een nummer 1-hit als medeschrijver van het nummer Als je ooit nog eens terugkan.
Hij nam de tijd om alle successen te laten bezinken. „Ik heb een half jaar vrijgenomen; er stond niks in mijn agenda. Ik wilde even afstand nemen en ben veel weggeweest, ook alleen", vertelt Van Maasakkers (6o) in de werkkamer van zijn woning in hartje Budel.
De periode van bezinning leerde hem dat hij geen zin had te teren op zijn mooiste nummers. „Hoe leuk de mensen dat ook vinden." Van Maasakkers-klassiekers als Cis Verdonk, Lieke Vur Mariken en Hee goade mee ontbreken in zijn nieuwe voorstelling onder regie van Wim Berings.
In plaats daarvan brengt hij samen met zijn band de Vaste Mannen elf nieuwe nummers, die ook verschijnen op zijn komende album. Zoals altijd gaan de teksten over onderwerpen die mij raken, boeien, kwaad maken of onderwerpen waar ik blij van word'. Hij prikkelt en ontroert in het nummer Hedde efkes, Lieven Heer, waarin de zanger duidelijk maakt dat hij en het (katholieke) geloof steeds verder uit elkaar groeien. Van hier of van daar is geïnspireerd door een paspoorthoesje van een (gevluchte?) Irakees dat Van Maasakkers tijdens zijn vakantie vond op een strand in Griekenland. Hij verlegt zijn grenzen verder richting Brazilië, waar hij in een sloppenwijk in Rio het nummer Dansen opnam met een lokale slagwerkgroep.
Zeker, zijn nieuwe programma herbergt meer maatschappijkritiek, erkent Van Maasakkers. „We zijn een aantal stappen verder gegaan: in de muziek, de teksten en het theaterbeeld. Maar alle liedjes zijn mij even lief. Ik heb niet gedacht: `Zo, nou gaan we er deze keer meer engagement instoppen'. Ik wil ervoor zorgen dat mijn voorstellingen typisch Gerard blijven. Als ik mezelf stoerder voordoe dan ik ben, val ik meteen door de mand."
„Ik heb nooit tegen dingen willen trappen, daar houd ik niet van. Ik heb altijd het gevoel dat mensen die ergens tegen zijn, en dat luidkeels laten horen, alleen personen bereiken die ook tegen zijn. En de rest waarschijnlijk niet over de streep te trekken."
Vlammende protestsongs zijn aan hem niet besteed. Toch is Van Maasakkers altijd geëngageerd geweest. Veel van zijn liedjes gaan over de kansen die iemand heeft iets van het leven te maken' of 'gebeurtenissen in het leven die je kansen op de proef stellen'. „Het mooiste compliment krijg ik als mensen zeggen: `Jij bezingt mijn leven en groeit met me mee. Met de fijne en mindere gebeurtenissen'."
„ Ik ben graag een soort pleaser; ik vind het helemaal niet erg als dat imago aan mij kleeft. Ik ben voorafgaand aan deze voorstelling best onzeker geweest: wordt dit wel gepikt? Maar toen ik na de try-outs het slotapplaus hoorde, wist ik: verdorie, het gaat lukken. Wonderlijk zoals alles weer op zijn plek is gekomen."
