19 februari 2009 |
BN DeStem op het web |
WC Experience: al 20 jaar dé kletspraatband van het Zuiden
door Susanne den Boer
RAAMSDONKSVEER - "Nee, vorige lustrums of mijlpalen hebben we eigenlijk niet echt gevierd", moet Patrick Marcelissen, leadzanger van het eerste uur van de WC Experience (WCE), toegeven. Waarom het twintigjarig bestaan dan wel? "Omdat we bang zijn dat we de 25 jaar niet halen denk", grapt drummer Raymond de Graaf. "Ja, we zijn al binnen hè, hahaha."
Dan valt Marcelissen hem op serieuze toon in de rede: "Ja sorry jongens, ik had het nog niet verteld, maar volgend jaar ga ik ermee stoppen. Het leek me wel mooi om dat via de krant bekend te maken." De Graaf en gitarist Arjan van den Broek kijken de zanger quasi-verrast aan. "Ja, dat zullen de andere bandleden zeker waarderen, hahaha."
Nog geen tien minuten is het gesprek aan de gang en er vliegt enkel kletspraat over tafel in de woonkamer bij Marcelissen thuis in Raamsdonksveer. Kletspraat is ook waar de van oorsprong Veerse band groot mee is geworden. Nette kletspraat, want de muziek van de WCE is toegankelijk voor jong en oud. Een groot deel van het repertoire bestaat uit bekende en minder bekende covers waarop de muzikanten eigen onzinteksten op hebben geschreven. In plat Fèrs wel te verstaan. Marcelissen: "Dialect is echt ons ding. Het mooie is dat ook op plekken waar mensen ons nauwelijks verstaan, we er toch altijd een groot feest van weten te maken."
De muzikanten geloven er dan ook niet in dat ze nooit een landelijke een hit hebben gescoord, omdat ze in dialect zingen. "Kijk naar Rowwen Hèze of De Kast, die bands zingen ook in dialect en haalden de hitlijsten wel", aldus Marcelissen. "Landelijke radiostations geven het Nederlandstalige lied gewoon te weinig ruimte. In opdracht van adverteerders natuurlijk, die hebben het uiteindelijk voor het zeggen. Ach, een hit scoren hoeft zo nodig niet meer. We zijn trots genoeg op wat we bereikt hebben zonder een hit."
De band treedt inmiddels al jaren op rij gemiddeld minstens eens per week op, met name in Brabant, Gelderland en Noord-Limburg. Vooral in feesttenten en zalen, maar tijdens de akoestische Vorstvlet-tournee bijvoorbeeld ook in kroegen. " Die afwisseling is leuk voor onszelf, maar ook voor het publiek. We proberen het toch steeds weer anders aan te pakken en doen nooit twee jaar op rij dezelfde tour", vertelt De Graaf. "Daarvoor komen we te vaak op dezelfde plekken. Op sommige festivals staan we jaarlijks, zoals Paaspop in Den Hout of in de zomer in Almkerk. Er zijn fans die per jaar naar tal van optredens komen, dan moet je jezelf als band wel blijven vernieuwen om het leuk te houden."
De oorsprong van de WC Experience is gelegd door Patrick Marcelissen en Richard Verschuren. Al voor 1989 maakten zij als Veerse tieners samen muziek. "We hadden eerst de naam Sandoelse Vioolrockers (Van den Broek: 'die naam is veel mooier!'), maar bedachten al na een paar maanden dat dat commercieel wellicht niet zo succesvol zou zijn" , zegt Marcelissen lachend. "Toen werd het dus WC Experience, halverwege 1989. Even later kwam drummer Gino Schipperen bij de band en volgde op 27 oktober 1989 ons eerste optreden in dorpshuis De Haven in Raamsdonksveer. Daar stond meteen tweehonderd man in de zaal. Geweldig, er bestaan nog beelden van. Het geluid was barslecht, maar wij genoten van elke seconde." Een week later won de WCE, samen met vrienden, het Blèrconcours (Veers carnavalsliedjesfestival, red.) met het lied Wip Wap Wee en zo volgden er langzaamaan steeds meer optredens. Inmiddels ook met bassist Peter Jansen, die zich begin 1990 bij de WCE aansloot.
Marcelissen lepelt uit zijn hoofd tal van weetjes uit de twintigjarige geschiedenis van de band op, inclusief data. "Ik heb veel bijgehouden door de jaren heen. Boven liggen plakboeken vol teksten en foto's van de band." De zanger kan zich het afscheidsconcert van de WCE in oktober 1991 ook nog goed herinneren. "Ja, een echt afscheidsconcert, in café de Haciënda in Raamsdonksveer. We hadden het allemaal druk, met school, werk en voetbal, dus konden we maar beter stoppen. Een enkele fan liet zelfs een traan die avond. Ondertussen waren er al cassettebandjes van ons in omloop. Vooral uit de hoek van Gilze waren de reacties enthousiast en café De Drie Linden uit Molenschot bleef maar bellen of we niet wilden komen spelen. Uiteindelijk zijn we overstag gegaan en in mei 1992 stonden we weer op het podium. Dat bracht de kriebels terug, dus zijn we maar doorgegaan."
Door de jaren heen wisselde de formatie van de band een aantal keer. De laatste nieuwkomer is gitarist Van de Broek. Die volgde in maart 2004 Richard Maas op. "Met de huidige bezetting gaat het goed", vinden Van den Broek en De Graaf. "Niet ieder optreden is perfect natuurlijk, dat gaat niet, maar we zitten met zijn vijven wel op één lijn." Marcelissen vult aan dat de komst van René van Rooij ('die reageerde op een gratis advertentie van ons in De Vondst') in 1998 de band veel nieuwe mogelijkheden gaf. "We zochten een nieuwe toetsenist en hij kwam aan met toetsenborden én een accordeon. Daar hebben we niet lang over na hoeven denken, een accordeon was voor ons als feestband een fantastische aanvulling."
Het feestweekend rond het twintigjarig bestaan van de WCE in Raamsdonksveer moet een nieuw hoogtepunt worden voor de muzikanten. " We hebben er al heel wat gehad, maar hier gaan we ook zeker wat moois van maken. Hopelijk wordt het lekker druk, dan komt het zeker goed. Heb je trouwens al een kop in gedachten voor je verhaal? Misschien is iets van: 'WC Experience: het beste bewaarde geheim van Brabant!'"
