18, Jaargang 5, nummer 2, juni 2008 |
Brabants op het web |
Joop van den Bremen
Lieshout
Bij het horen van het woord Lieshout denken veel mensen aan bier maar bij mij roept die plaats vooral beelden op van het Brabantse Dialectenfestival. Toch zijn beide, bier en festival, smakelijk met elkaar verbonden. De achtste keer alweer dit jaar. “Waar blijft de tijd?” verzucht waarschijnlijk menig festivalganger en diverse liedjesmakers bezingen dat thema daar met hart en ziel.
Als ik op die tweede zondag in juni tussen alle grijze en kale koppen van podium naar podium laveer, hoor ik soms: “waar is de jeugd?” Een terechte vraag. Want ondanks enkele schuchtere pogingen is het nog steeds niet echt gelukt om de jongeren in het Brabants te laten zingen. Soms gloort er hoop zoals enkele jaren geleden toen de Keinder uit Sint Oedenrode opdoken. Maar in Lieshout hoor ik toch vooral zangers en zangeressen die de veertig al lang zijn gepasseerd. Dat is vreemd want in andere provincies kom ik ook jonge bands, rockers en rappers tegen op festivals.
Het festival in Lieshout vindt overdag plaats. Toch ademt die gezellige gebeurtenis de sfeer van een Brabantse avond. Daar lok je geen jongeren mee. Bij gemoedelijke muziek die uitstekend past bij krentenmik en zure zult, heeft de jeugd niets te zoeken. Die vindt het pas vetgaaf als er rasechte punkbands spelen en onvervalste hip hop klinkt.
Met de presentatie van de Beatles-cd waait er deze keer wel een fris windje door het bierdorp. De kwaliteit van die muziek verdoezelt echter niet dat het roemruchte kwartet, ruim veertig jaar na de start, toch ook al enige folkloristische trekjes vertoont.
De vraag: “hoe brengen we dialect en eigentijdse muziek bijelkaar?” is dus actueel. Het antwoord lijkt niet gemakkelijk. Toch is de afstand tussen Nederlandstalige en Brabantse pop ook weer niet zo groot. Het bewijs daarvoor borrelt soms spontaan op zoals Eric van Dijsseldonk met Eindhoven nog niet zo lang geleden liet horen.
In andere regio’s zijn wedstrijden en projecten opgezet om Nederlands- en Engelstalige popmuzikanten met een duwtje de dialectgrens over te krijgen. Die aanpak blijkt succesvol. Ook in Brabant is dat de moeite van het proberen waard. Anders kunnen we over enige tijd in Lieshout een treurspel bijwonen waarin de laatste Brabantse dialectzanger het afscheidslied zingt. Er blijft dan weliswaar nog bier, maar dat spoelt de droefheid niet weg.
