10 maart 2008
Het Brabants Dagblad op het web

De lach wint het van't lied tijdens tiende Brabants festival

OSS - Het is absoluut een succesformule. Je neemt een handjevol Brabantse artiesten, variërend van zangeres tot conferencier.

Je zorgt voor een goedverwarmd centraal gelegen theater met rollatoropvang. En je kletst als gezellig causseur de acts met sprookjesverhalen - in dialect vanzelfsprekend - aan elkaar. Voilà, het Brabants Lach en Lied Festival in een notendop. En dat al voor de tiende keer. Alweer met een bomvolle zaal waarvoor de toegangskaarten in een mum van tijd waren uitverkocht. Opbrengst: zo'n vijfduizend euro voor de Stichting Sahelp. Ideetje wellicht om vanaf editie elf een tweede avond te regelen zodat niet al te veel belangstellenden - zoals dit jaar - teleurgesteld moeten worden.
Hoe dan ook is nummer tien in de rij festivals wederom een plaatje. Waarbij na dik tweeëneenhalf uur gerust geconcludeerd kan worden dat de lach het dit keer meer dan ruimschoots wint van het lied. 't Luisterlied dan wel te verstaan. Waarbij vooral Zeelandse Annelieke Merx het over die muzikale boeg gooit. Voor de zesde keer al is de zangeres uit stal Swanenberg te bewonderen. Mooi zijn haar op akoestisch gitaar begeleide, serieuzere nummers, een beetje schreeuwerig helaas de met muziekband meegezongen vrolijke liedjes. Het publiek-op-leeftijd maakt het allemaal niks uit: klappen en meezingen doen de zeshonderd toch wel.
En dan is de gesproken humor aan zet. In de persoon van de gezellige dikkerd Cees Verhulst uit Goôl, in goed Nederlands gewoon Goirle. De tonpraoter annex conferencier uit Midden-Brabant was eerder al te zien en horen tijdens dit festival; zoals de meesten deze zaterdagavond komt-ie terug voor deze jubileumshow omdat het publiek dat nou eenmaal wil. Uiteindelijk ontaardt zijn relaas over zijn pa, zijn ma en echtgenote Truus in een dolkomische act. Met heel veel wè en stil 'es richting toehoorders. En met grappen in de trant van: 'Onze vâdder van 93 kreeg een dreigbrief van het pensioenfonds'. Hilarisch zijn de ingekorte Brabantse zinnetjes die soms een heel verhaal van boven de rivieren vervangen. Waar de Randstedeling wel honderd woorden nodig schijnt te hebben om aan te geven dat er in een gezin wel heel erg veel kinderen verwekt zijn, roept iemand uit Goôl: 'Ge neukt het spek van taofel'.
Dan, ineens, is het pauze. En treden de Sjawi's uit Valkenswaard niet op vanwege familieomstandigheden. Ná de uitreiking van de Ad de Laatprijs 2008 aan Henk Habraken en diens kostelijke liedjes over weerspreuken en het niet kunnen rijmen, sluiten Gerard Korthout (met de micro) en Pieter van der Klei (op sax) de avond geheel in stijl af. Slappe klets, ogenschijnlijk gëimproviseerd, en keileuk.

terug naar Brabants Lach en Lied Festival

Deze pagina is bijgewerkt op