TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 110, april / mei 2007 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
DIJSSELDONK
Bijna lente
(Inbetweens Records, IRCD 037)
Eric van Dijsseldonk was eerder het boegbeeld van de Smalltown Romeos. De zanger-gitarist maakt al langer liedjes maar nu schrijft hij ze in het Nederlands. Met zijn eigen band - Dijsseldonk – mag iedereen ze horen die dat wil. Korte krachtige zinnen die meerollen op solide muziek. Bijbehorende gevoelens worden in statements uitgedragen. Daarin klinkt veel liefde door maar vooral de bijbehorende pijn. De melancholische gitaar van Gabriël Peeters, die de schijf ook produceerde, versterkt dat dramatische gevoel op enkele plaatsen. Ruud van den Boogaard onderstreept in andere liedjes de teksten juist weer met zijn gitaarspel. De meeste songs leggen gevoelens bloot en passen in de categorie gitaarpop. Daarnaast zijn er ook liedjes waarin Eric Dijsseldonk zijn visie op zaken weergeeft. Geen zin is er zo een waarin hij vlijmscherp de vertrossing zijn plek geeft. Maar het in zeer verstaanbaar dialect gezongen Eindhoven is het leukst. Daar omschrijft hij helder zijn haat-liefdeverhouding met zijn woonplaats: “…Eindhoven ge bent nie de schônste, misschien wel de lillikste stad van het land…” En hoewel hij de Lichtstad zeer herkenbaar tekent, geeft het onderliggende gevoel precies datgene weer wat menig ander met zijn eigen woonplaats heeft.
