20 januari 2007 |
de Volkskrant op het web |
(mijn nieuwe... Bloes)
Gerard van Maasakkers
Eigenlijk was ik op zoek naar een cd-winkel. Het was slecht weer in Rio de Janeiro, we liepen daar onder een paraplu. Die winkel - Modern Sound heet die - kon ik maar niet vinden, toen ik in één keer in een etalage in Copacabana deze bloes zag. Ik dacht: die moet ik hebben. Terwijl ik nog nooit zo'n uitbundige bloes met bloemen heb gehad en ik echt een bloedhekel heb aan kleren kopen. Kennelijk doet het Braziliaanse leven dat met je, dat is een stuk fleuriger dan het Hollandse. Ik heb 'm meteen aangehouden en heb in die bloes uiteindelijk toch de cd-winkel gevonden.
Meestal probeer ik naar een plek te gaan waar ik ook in muzikaal opzicht benieuwd naar ben. De opnames voor mijn cd Zicht waren klaar en dan krijg je zo'n periode van windstilte. Dan kun je zelf niet veel doen, terwijl de cd wordt geperst, het drukwerk gemaakt, etcetera. Weg-wezen dus, dachten we. Zo belandde ik met mijn vriend rond de feestdagen in Rio de Janeiro.
Je hebt daar fantastische clubs... Zitten er zes, zeven man op een rijtje naast elkaar muziek te maken op een heel smal podium. Er wordt gegeten, gedronken, veel gedronken, en gedanst. Oud en jong zie je er, studenten, keurige dames, keurige heren, alles door elkaar. Dat kennen wij helemaal niet. In Nederland is alles zo onderverdeeld: die groep bij die muziek en die kledingcode. Dat was daar absoluut niet. Het is lekker om met die bloes dat levensgevoel vast te houden.
In Brazilië had ik een sms'je gekregen: of ik de dag dat mijn cd uitkwam in 'De wereld draait door' wilde optreden. Natuurlijk wilde ik dat. Ik zing in het dialect, het Brabants is mijn eerste taal. Dat nodigt vaak uit tot vragen als: wat betekent Brabant voor je? Anderen dichten mij doorgaans een groter Brabanderschap toe dan ik zelf doe. Daar was ik ook nu beducht voor. Je realiseert je verdomde goed dat het een live-programma is. Je gedachten vliegen alle kanten op en je moet er in die vijf, zes minuten die je krijgt het beste van maken.
Maar het viel mee. Ik heb gezongen en ik heb de eerste cd aangeboden aan Matthijs van Nieuwkerk, in mijn nieuwe bloes.
Nicoline Baartman
De nieuwe cd van Gerard van Maasakkers, (Nuenen, 1949) heet 'Zicht' (Music & Words). Vanavond staat hij in De Harmonie in Leeuwarden, 26 jan in Rijen (SCC De Boodschap), 27 en 28 jan in Bergeijk (Theater De Kattendans).
Meestal probeer ik naar een plek te gaan waar ik ook in muzikaal opzicht benieuwd naar ben. De opnames voor mijn cd Zicht waren klaar en dan krijg je zo'n periode van windstilte. Dan kun je zelf niet veel doen, terwijl de cd wordt geperst, het drukwerk gemaakt, etcetera. Weg-wezen dus, dachten we. Zo belandde ik met mijn vriend rond de feestdagen in Rio de Janeiro.
Je hebt daar fantastische clubs... Zitten er zes, zeven man op een rijtje naast elkaar muziek te maken op een heel smal podium. Er wordt gegeten, gedronken, veel gedronken, en gedanst. Oud en jong zie je er, studenten, keurige dames, keurige heren, alles door elkaar. Dat kennen wij helemaal niet. In Nederland is alles zo onderverdeeld: die groep bij die muziek en die kledingcode. Dat was daar absoluut niet. Het is lekker om met die bloes dat levensgevoel vast te houden.
In Brazilië had ik een sms'je gekregen: of ik de dag dat mijn cd uitkwam in 'De wereld draait door' wilde optreden. Natuurlijk wilde ik dat. Ik zing in het dialect, het Brabants is mijn eerste taal. Dat nodigt vaak uit tot vragen als: wat betekent Brabant voor je? Anderen dichten mij doorgaans een groter Brabanderschap toe dan ik zelf doe. Daar was ik ook nu beducht voor. Je realiseert je verdomde goed dat het een live-programma is. Je gedachten vliegen alle kanten op en je moet er in die vijf, zes minuten die je krijgt het beste van maken.
Maar het viel mee. Ik heb gezongen en ik heb de eerste cd aangeboden aan Matthijs van Nieuwkerk, in mijn nieuwe bloes.
