25 januari 2003 |
Eindhovens Dagblad op het web |
Eerste kletsavond Keijebijters in Helmond
Door Patrick Wierckx
Helmond - En Naw Wai was de eerste zanggroep op de eerste Kletsavond van de Keijebijters, die ook deze keer in de Carnegiehal werd gehouden. Eenmaal in de zaal doet niets vermoeden dat je hier eigenlijk in een magazijn van Obragas zit. Met licht en versiering was de zaal omgetoverd tot een plek waar je goed 750 bezoekers een sfeervolle carnavalsavond kunt voorschotelen.
Van acht tot twaalf uur - toch een behoorlijk lange zit - heeft dat publiek zich niet hoeven vervelen. Ondanks de lange duur van de avond (met aansluitend nog het bal), hebben de Keijebijters de routine in huis om alle onderdelen, zo verschillend van aard, vlot te laten verlopen. Onderhoudend met de vaart erin, ondersteund door Hofkapel de Klinkers en de Dansmariekes.
Winnaar van het Schlagergedeelte werd de groep Zemac.
Voor muzikaal amusement zorgden vier andere groepen, het al genoemde En Naw Wai, en verder de Hofzangers, Hers en Dwers en DèVèltOp. De Hofzangers brachten een aardig nummer over het rondje Helmond, de nieuwe fietsroute van de VVV rond de stad. Hers en Dwers had eigen tekst bedacht op een lastig stuk, de Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List. De groep bracht dat erg mooi.
Voor DèVèltOp, was het goed scoren met eigen tekst op de zomerhit 'Assereje' (Las Ketchup).
De drie kletsers, Rob Scheepers, Jan Bekkers en Robert van Lamoen stonden garant voor de buuts in het programma. Scheepers opende de serie als klusjesman die het nu en dan maar moeilijk had. 'Ik kan goed klussen, maar mij huwelijk kan ik niet lijmen.' Jan Bekkers, nummer twee, bracht iets meer vaart en routine. Met een soms merkwaardig piepstemmetje verhaalde hij over zijn reis naar Australië, waarbij zijn echtgenote het soms nogal moest bezuren. Robert van Lamoen, vorig jaar winnaar van de Zilveren Narrenkap, liet nog eens merken waarom die prijs aan hem goed besteed was. Als scheidsrechter vertelde hij over zijn ach en wee. Met voetballende Helmonders wordt het niks, zei hij. 'Die laten de bal het werk doen.' En over een doelpunt deed hij niet moeilijk. Toen een voetballer zijn schoen in het doel schopte en de bal eroverheen, was dat voor de scheidsrechter van Lamoen een geldig doelpunt: 'leer is leer.'