Donderdag 14 maart 2002
Het Brabants Dagblad op het web

Revue streelt de zintuigen

'Tis weer tèèd voor revue. En 'n aovondje drome', wordt gezongen in het openingslied van de Tilburgse Revue die gisteravond in première ging.

Wegdromen is wat veel gezegd, maar het amateurgezelschap zette gisteravond een spetterend spektakel neer. 'Meej de meziek mee' streelt de zintuigen en roept herkenning op. De revue draait om de populaire Sjarel van Kempen, alias Johnny Camp (in het echt Erik Hoop) die tijdens zijn toppunt van roem terugkeert naar zijn geboortegrond: een volks pleintje in Tilburg. Hij ontmoet zijn oude liefde Sjannie (Marike Ketelaars). Een romantisch gegeven dat de schrijvers Jace van de Ven, Ko de Laat en Ed Schilders voldoende handvatten biedt om een bonte verzameling nostalgische taferelen aan elkaar te breien. Zoals het een revue betaamt, wordt er sappig dialect gesproken. Tilburgs blijkt op culinair gebied een genot blijkt te zijn. Met de onvermijdelijke slaojmeejéunmeejèèrpel, maar ook met sjoklaode nutjes en gebraande gebakken vis. "'t Leven is als une kèès (kaas) meej pitjes", Zót zoo zuut zat zèèn?", zingen twee volksvrouwen.

Professioneel
De zevende Tilburgse Revue kan trots zijn op de professionaliteit van spelers, dansers, musici, kostuumnaaisters, decorbouwers. Het pleintje roept herkenning op. De Broekhovense kerk, de school van de fraters, de kruidenier, de kapper en de wevershuisjes. Voorgevels klappen open om de kruidenierswinkel en de kiosk van De Leeuw van binnen te laten zien en de schoolbankjes (met frater) naar buiten te rijden. De kostuums zijn bewonderenswaardig mooi: het showballet, de zeemeerminnen op de vismarkt, de artiesten van de talentenjacht van Johnny Camp. Eén minpuntje: de tekst is niet altijd te verstaan. Zo gaan de vondsten in het Tilburgs alfabet goeddeels verloren in de muziek. Getukkig vinden we ze terug in het programmaboekje. We hadden liever gehoord dat de F van een Frutblaos is, de L van een Lèkstèel en de N van de Nòrrecht.

Regie: Geert van Dieren. Choreografie Mona Gilissen en Ilona Hendriks. Muziek: Lauran van der Sanden. Decors en licht: Paul Urbanis. Kostuums: Marieke Hendriks.

terug naar Tilburgse Revue

Deze pagina is bijgewerkt op