DET HÖB ICH WEER

Mèt Vastelaovend d’roet gaon
Vuuël miense oppe bein
Ich gaon biej eine groep sjtaon
Want ich bön maar allein
Gaef dao geliek ein röndje, höb den drek gèn muntjes mieër
Ze prooste en vertrekke, jao zoeë geit det idders kieër
Zoeë sjtaon ich mèt mien pilske hieël veurzichtig aanne kantj
Den kump de polonaise, sjtuuët det ouch nag oet mien handj

Refrein:
Det höb ich weer, det höb ich weer
Zoeë geit det noe altied
Det höb ich weer, det höb ich weer
Mien gelök det bön ich kwiet
Ein óngelök zit in ein heukske, waem haet det bedag
Det ich dao altied in sjtaon det haaj ich toch neet verwag
Det höb ich weer, det höb ich weer
Waert den al sjnel gezag

En geit me saoves sjloete
Den is ’t ouch weer tied
Mót zónger jas nao boete
Ouch dae bön ich noe kwiet
't Volgende probleempje det óntdèk ich den ouch pas
Want miene fietsesjleutel dae zoot in daezelfde jas
De fiets dae sjleip ich mèt en dink wie kèn det allemaol
Den hèlt mich nag de pliesie aan maar gluif neet mien verhaol

Refrein 2x

Tekst en muziek: Pieter Classen
Zang: Pieter en de Aajwiever vanne Ruiver

naar Pieter Classen

Deze pagina is bijgewerkt op