7 oktober 1999 |
de Volkskrant op het web |
Gé Reinders:
D'n Haof, Munich Records.
Op papier is het lied Det Saort een warboel met onmogelijk 1ange zinnen. Maar als Gé Reinders het zingt, klinkt het prachtig organisch. De Limburgse bard, die getuigt van zijn liefde voor de regio in het ontroerende Blaosmuziek, verstaat de kunst veel woorden in een zin te proppen zonder dat het hijgerig wordt. Die rust in Det Soart is vooral opmerkelijk omdat hij zich daarin behoorlijk kwaad maakt op Limburgers die zich nooit aan afspraken houden en vriendendiensten verlangen als er geen sprake is van vriendschap.
Maar, zingt Reinders, laat alle niet-Limburgers hun mond houden: 'Die höbbe neet 't rech dit liedje te zinge en zalle 't ouch nooit kriege.'
Reinders klink verwant aan Toon Hermans als hij liefdevol zingt over het kleine leven in de tuin (D'n haof), maar hij relativeert dat gepriegel op geestige wijze door ook aandacht te schenken aan de maerelestróntj'.
TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 66, december 1999 / januari 2000 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
GÉ REINDERS
D'n haof
(Fennek FN-CD-4/Munich)
De vierde Limburgstalige cd alweer van Gé Reinders en de opvolger van het zeer geslaagde Man van 'n kleine sjtad. Had die cd vooral zijn familie en jeugd als onderwerp, nu waaieren de onderwerpen wijd uiteen; van blaasmuziek tot angst voor oorlog en van zwart geld op de Belgische bank tot de plezierige pijn van liefde. Dit laatste onderwerp wordt door menigeen vaak bezongen, maar voor Reinders is het een onderwerp wat hij niet makkelijk aansnijdt. Op de onderhavige brengt hij drie liefdesliederen, zij het dat ze gepaard gaan van atypische titels als Nemes (niemand) en Nooit nieks. De titel van de cd verwijst naar de tuin van Gé Reinders, waar het goed toeven blijkt te zijn. Bij het beluisteren van het titelnummer drijven de gedachten onwillekeurig naar het lied M'n benkske, waarin Gerard van Maasakkers op zijn debuut-lp (1978) een vergelijkbare sfeer neerzette. Ook muzikaal gezien is er veel afwisseling. Ballades en up tempo nummers volgen elkaar op. Verstild naast prettig rockend. Er doen heel wat gastmusici mee aan de cd, waaronder Rens van der Zalm (op ongeveer alles wat los en vast zit), Bert Meulendijk (gitaar), Eddie Conard (percussie) en Marcel Seriese (drums). Reinders weet aan de ene kant de vinger te leggen op tere plekken en anderzijds aandacht te vragen voor kleine menselijke genoegens. Dat levert wederom een intieme plaat op, die je naarmate hem vaker draait, ook meer in je hart sluit.
