magazine
van folk tot
wereldmuziek
nummer 127, februari / maart 2010 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
Tekst: Joop van den Bremen
Chain of Dogs
midden tussen folk en metal
Vanaf het ontstaan van de muziek splitste die zich in vele genres. Het aantal muziekstijlen is weliswaar groot maar steeds vaker duiken combinaties van uiteenlopende soorten op. Sommige mengvormen lijken erg vreemd maar de fusion van trashmetal en folk is minder bizar dan het lijkt. Folkmetal is een begrip dat al enige tijd bestaat. In Finland en Noorwegen - met invloeden van onder meer Hedningarna – is de muziekvorm erg populair. Maar ook in Nederland klinkt folkmetal.
Van punk naar folk
In 2005 startte Chain of Dogs in Heerlen met muzikanten die vonden dat er meer nodig was dan een gitaar-, bas- en drumopstelling. De band bestaat sinds mei 2009 uit Tom Latten (drums), Willem Timmer (gitaar en zang), Anouk Verwers (basgitaar), Arne Gerets (viool, fluiten en zang) en Olaf Nijssen (zang en mandoline). “Ik heb altijd in punkbands gezongen en de rest van de band komt voornamelijk uit de metalhoek,” vertelt de laatste. “Op een gegeven moment had ik alle punknummers, die ik kon schrijven, wel geschreven. Ik had behoefte om er andere instrumenten bij te betrekken omdat ik een ontzettende voorliefde heb voor folkmuziek,” Nijssen vindt de combinatie van snoeiharde trashmetal en folk niet vreemd. “Als we kijken waar metal vandaan komt en punk eigenlijk ook dan kom je via harde rockmuziek bij rock ’n roll, blues en rockabilly. Dus ook bij hillbilly en dan zit je eigenlijk al in de folk. Het is muziek die door gewone mensen werd gemaakt en beluisterd.”
De naam Chain of Dogs komt uit de boeken van de Canadees Steven Erikson. De onderwerpen voor de Engelstalige teksten eveneens. Het is high fantasy gebaseerd op de gewone man. Volgens Nijssen ligt daar ook een link met de volksmuziek: “Lord of the rings gaat vooral over heldendaden terwijl Steven Erikson schrijft over wat er met de gewone burger of een stamlid van een stam die wordt aangevallen, gebeurt.”
Dialect
Sinds de start - in het Engels - nemen dialectteksten bij de band een steeds belangrijker plaats in. “We richten ons op het mijnverleden. Ik ben zelf nog van de laatste generatie kinderen van mijnwerkers. Dat waren toch de gewone mensen hier. Hier in Heerlen is dat mijnverleden onderdrukt. De laatste vijf a tien jaar neemt de bewustwording weer toe.” Ons eerste Limburgse nummer - De heujer (de houwers) - gaat over het gevoel wat ik krijg als ik denk aan het mijnverleden. We wilden van het begin af aan ook een nummer van Carboon omdat dat hier in Limburg toch een autoriteit is op het gebied van mijnwerkersmuziek. Ut Zjwatte look is een van de eerste nummers die ik heb leren kennen. Het is gewoon het gevoel van een mijnwerkerszoon die zelf de mijn in moet en eigenlijk doodsbang is. Dat heeft me erg aangegrepen en dat vond ik een belangrijke reden om dit nummer te coveren.”
Overal waar de band optreedt, laten de muzikanten horen dat ze uit Limburg komen. “We zijn daar gepast trots op. De helft van de set die we momenteel spelen is in het Limburgs.”
De muziek doet volgens Olaf Nijssen bij echte heavy metal- en trashmetalliefhebbers nog wel eens de wenkbrauwen fronsen. “Wij krijgen regelmatig mensen die verbaasd zijn over wat we doen. In de metalwereld merk je dat mensen enige reservering hebben tegenover een band die met een viool en een mandoline het podium opkomt. Toch wordt dat daar ook erg gewaardeerd omdat wij de kracht en het tempo vast weten te houden terwijl wij folk in de muziek mengen.”
Niet alles gaat vanzelf
“Soms wil je een folknummer schrijven met een metalgeluid en soms wil je een metalnummer schrijven met een folkdeuntje erop.” Het een mag het ander niet overheersen vindt Nijssen. Beide invloeden zijn echter duidelijk hoorbaar. In Bridgeburners bijvoorbeeld is de intro duidelijk folk. Bij Blood follows bepaalt een jig het tempo. “Wat we doen, maar niet teveel, is in triolen spelen. Een jig, zoals in Blood follows, spelen we in meer nummers maar wij proberen een middenweg te vinden.”
Chain Of Dogs treedt door het hele land op. Tijdens die live-act zijn de bandleden geschminkt. Ze noemen hun muziek trashfolk. “Ik merk dat het beter gaat als mensen een metalband verwachten. Als wij ons als folkband profileren en mensen krijgen een brok metal voor de kiezen dan snappen ze dat moeilijker dan andersom.” Toch staat ook de heavy metal luisteraar vaak op het verkeerde been en denkt ‘Wat is hier aan de hand?’ Dat vindt Nijssen niet erg. “Ik wil graag dat mensen naar me toe komen en zoiets hebben van: ‘Toen ik jullie op het podium zag tijdens de soundcheck dacht ik dit gaat helemaal niks worden’ en dat ze na afloop zeggen dat ze omver geblazen zijn. Dat is een heel mooi gevoel.”
www.chainofdogs.nl
