8 oktober 2009 |
De Limburger op het web |
MUZIEK
Meer pop op tweede cd van dialectband Rebzjie uit Maastricht
‘Rotzooi’ als geuzennaam
Het verstrijken van het leven, maar ook de allergie voor de kat van je vriendin. Het zijn enkele onderwerpen op de tweede cd van de uit Maastricht afkomstige dialectrapgroep Rebzjie.
door Jaco Meijer
Waar de grote Amerikaanse rappers zingen over sletten, pooiers en veel geld, daar maakt dialectrapgroep Rebzjie liedjes over ouder worden, de zin van het leven en kattenallergie. Nummers waar ook je opa en oma of kinderen naar kunnen luisteren. „Wij hebben niet die gettomentaliteit”, roepen Roel Peijs en Jules Koch, die allebei de teksten en de raps schrijven binnen de band. „Onze nummers zijn autobiografisch. Het zijn de dingen in het leven waar wij nu mee bezig zijn. We wonen nu op onszelf, hebben relaties, een eerste hypotheek”, zegt Koch. Hij en zijn jeugdvriend Peijs zijn 26 jaar oud.
Deze maand verschijnt de cd Lankzaam Kump later, opvolger van het twee jaar geleden uitgebrachte Mèt Mestreechter Complimente. Opvallendste verandering is dat de nummers veel meer popmuziek bevatten en minder hiphop. Koch: „Geen bewuste keuze omdat wij zo nodig commercieel succes willen. Het is gewoon zo gegroeid in de studio. Dit is het geluid waar wij ons lekker bij voelen en kennelijk meer mensen. De standaardreactie van mensen is: ‘Ik hou helemaal niet van rap, maar dit vind ik wel leuk’.”
‘Rebzjie’ is Mestreechs voor rotzooi. De band is begin 2006 opgericht. De overige twee leden zijn gitarist Danny Brands en toetsenist beatmaker Bart Rikers. Rebzjie won vorig jaar de titel van beste dialecthiphopgroep van Nederland. „Rebzjie is een naam die leuk blijft. Mensen kunnen hem vaak niet uitspreken, vragen zich af wat het betekent. Het zet aan het denken”, stelt Koch.
Ook op de nieuwe cd zijn de nummers in het dialect, al ligt daarbij in de teksten niet meer zo de nadruk op Maastricht „Ik ben opgegroeid met dialect, met mijn vrienden spreek ik dialect. Het staat dicht bij ons. Mensen zouden heel raar staan te kijken als wij nu opeens in het Nederlands gingen rappen”, voegt hij toe.
Bezorgd dat ze hun fanbasis en succes zo beperken zijn ze niet. „Dialect is wat onze band maakt. In het Nederlands of Engels rappen dat doet elk dertienjarig jochie al”, benadrukt Peijs nog maar eens.
Hun cd komt uit op het moment dat die andere Maastrichtse dialecthiphopband, Pikkatrillaz, juist na tien jaar heeft besloten te gaan stoppen. „Wat Pikkatrillaz heeft bereikt, daar kunnen wij alleen maar respect voor hebben. Het belangrijkste is dat je doorgaat zolang je nog lol hebt”, stelt Koch.
Op meer dan de helft van de twaalf nummers op de nieuwe cd is samengewerkt met andere artiesten. Het gaat dan bijvoorbeeld om Peter Beeker van Ongenode Gaste, Luc Devens van Rock4 en Emil Szarkowicz, gastmuzikant van Rowwen Hèze. „Het zijn gewoon gasten met wie we een klik hadden. Het zorgt voor veel variatie”, zegt Peijs. Jules Koch benadrukt dat hun muziek zo nog meer een prettig samenraapsel is van stijlen. Rebzjie/rotzooi als een geuzennaam.
